[INTERVIEW]
‘Na de crematie ging ik rechtstreeks naar het nieuwe, lege huis’
‘Herman had een wensenboekje ingevuld, maar dat zat ingepakt in een verhuisdoos.’ Aan het begin van de week waarin zij samen zouden verhuizen, overleed de man van Petra Wijmenga.
‘Alles was geregeld en afgesproken. In het nieuwe huis zou ik een kamer klaarmaken voor Herman, maar het liep anders. De zondag voor de verhuizing overleed hij in het hospice. In de nacht van zijn overlijden heb ik alles uitgedacht. Hoe doe ik het met het huis en met zijn wensen? Ik heb het ingevuld vanuit mijn hart.’
Deksel met stiften ‘Ik regelde dat ik eerder in het nieuwe huis kon en dat de overdracht van het oude huis werd uit- gesteld. Woensdagmiddag is Herman opgebaard in ons oude huis. Het was zo fi jn om samen thuis te zijn. Mensen die op bezoek kwamen, vroeg ik wat te schrijven op het deksel van de kist. De bijeenkomst in het crematorium paste helemaal bij Hermans woorden: ‘Muziek is herinnering, is emotie’. Iedereen die iets wilde doen, had een muziekstuk met een verhaal of herinnering. We besloten het deksel met stiften ook in de ont- vangstruimte van het crematorium te zetten. Ik
dekte de kist af met onze satijnen dekbedhoes. Zo werd hij de aula uitgedragen.’
Wensenboekje ‘Na de crematie ging ik rechtstreeks met vrien- den en familie naar het nieuwe, lege huis. Daar hebben we gepraat en gezongen. Zo heb ik het oude achter me gelaten en ben ik in het lege huis begonnen, zonder Herman. Bij het uitpakken van de dozen vond ik het wensenboekje terug. Er was één nummer dat Herman nog graag had gehoord. Dat draaiden we toen we zijn as naar het urngraf brachten. Het deksel van de kist staat nog in mijn huis. Hem loslaten kan ik nog niet.’
op de heide en aan het strand. Voor het verstrooien van alle asresten van een overledene zijn twee ballonnen nodig.
www.ballonverstrooiing.nl
TROOSTGEWAAD Wat doet u met de kleding van uw overleden dierbare? Kunstenaar Beatrijs Wind kan van deze kleding een troost- gewaad maken. Ze zoekt samen met u de kleding uit die gebruikt wordt. Daarvan maakt ze iets nieuws met een verhaal. Een tastbare herinnering om op te hangen, af en toe vast te houden of zelf te dragen. Het is ook mogelijk het gewaad samen te maken. Zo maakte Marja Valkestijn na het overlijden van haar man samen met Beatrijs een Mexicaanse sjaal. ‘De sjaal is gemaakt
van stukken van zijn kleding,’ zegt Marja. ’Wanneer ik deze sjaal om me heen heb, voel ik hem en zijn liefde voor mij om me heen. Ik vond het prettig tijdens het maken van de sjaal met Beatrijs te praten over mijn man en over ons samen.’
www.troostgewa-
den.nl
25
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65