S
a
l
z
k
a
m
m
e r
g u t
Reizen
De paarden stomen als ze de sleeën tussen de witte sparren trekken
op de tribune met elkaar gefluisterd, maar dat is verboden. Het moet namelijk doodstil zijn. Net zoals in het lied uit Oberndorf. Hier in het bos is vooral ongeloof, want niemand verwacht dat een edelhert deze middag zijn gezicht zal laten zien. Toch komen de voorspellingen van reisleider Peter uit. Hoog op de berg zijn plotse- ling de grote herten te zien. Is de eerste over de denkbeeldige dam, dan volgen er meer. Veel meer zelfs. In totaal zijn er 185 hongerige magen die gevuld gaan worden. Camera’s flitsen. Om de wilde dieren rustig te houden, roept de boswach- ter liefozende woordjes in zijn Oostenrijkse streektaal naar de herten: ‘Kom maar schatjes, kom maar dichterbij: kemmts pupin kemmts, kommt runlei’. De dieren begrijpen het. Terwijl zij hun buik rond eten, verlaten wij via een ach- terdeurtje de tribune. Terug bij de bus gaan de advocaat met slagroom, kruidenbitter en andere drankjes rond, als een soort après-ski voordat de avond valt en de busreis naar het hotel kan beginnen. Daar komt de geur van het avondeten ons al tegemoet.
Klingelende arrensleeën We verblijven in Gasthof Zinkenbachmühle in Abersee. Het hotel ligt in een prachtig gebied, vlak bij de stad Salzburg. Een wild stromende beek suist dag en nacht voorbij, terwijl wij heerlijk in de watten worden gelegd door fraulein Nussbaumer. Woensdag is een speciale dag, want dan bedient haar man in Tiroler lederhose onze tafels. Het heerlijke winterse eten gaat er wel in, na een tocht door de sneeuw of een bezoekje aan de hete sauna op de tweede verdieping. Het hotel ligt inge-
klemd tussen hoge bergen en kale rotspar- tijen. Bestijg je de naastgelegen berg, dan heb je uitzicht op de Wolfgangsee. Daar zou ik wel een dagje willen verblijven met wandeloutfit, besef ik tijdens een verloren uurtje op de berg. Maar helaas. De volle agenda zorgt er de vol- gende dag voor dat iedereen op tijd bij de bus moet zijn. Dreigende luchten voorspellen op deze nieuwe dag een flink pak sneeuw. En dat komt goed uit, want vandaag gaan we met de klingelende arrensleeën ver weg de bergen in. Als de bus stopt, dwarrelen de eerste vlokken al lieflijk naar beneden.
Glunderende passagiers In de verte hoor je tussen de bergen de echo’s van de bellen. De sleeën komen eraan. Mannen in groen tenue en met een leuk Tiroler hoedje op het hoofd houden halt bij de vakantiegangers. Als iedereen zit, krijgen we een dikke deken over de benen. Inmiddels vallen heel veel grote vlokken naar beneden. Dit is echt genieten voor mij en de glunderende passagiers. De paarden stomen als ze de sleeën met hun paardenkracht tussen de witte sparren trekken. Op deze sprookjesachtige plek wordt even een tussen- stop met heerlijke schnapps gehouden. Daarna is er nog een stop, in een klein restaurantje op de berg. Warme drankjes, goulash en schinkel smaken overheerlijk. Terug naar beneden houdt de sneeuw nog steeds niet op en glijden we door een hagelwit decor. Als iedereen na deze bijzondere tocht weer in de bus zit, klinkt er een collectieve tevreden zucht. ‘Wat hebben we deze week veel gedaan en gezien!’, klinkt het in koor. Moe maar voldaan rijden we de nacht in.
19
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65