PS22
boeken
oen ik vanochtend de voor- deur opende, zagikdat op straat… Als ik nu stop met dezemededeling,hebiknog
WOENSDAG 30 JUNI 2010
Niet alles is vanzelfsprekend T
★★★★✩ BillBryson:Eenhuisvol–
Eenkleinegeschiedenisvan hetdagelijksleven
VertaalddoorIngeKok enPeterDiderich Atlas,€24,90.
nauwelijks ietsgezegd,maar als ik over deze woordennadenk, is het toch heelveel. Om te beginnen zijn het woordendie eengrote groep mensenkan begrijpen. Dat is niet niets.Voortshebikhetovervanoch- tend. Dat wijst erop dat ik de dagin- deel in min of meerbegrensde een- heden. Dan is er de voordeur.In mijn huis is die vanhout,erzitten eenraampje en een slotin. Er is een klink, er zijn scharnieren. Naast de voordeur is eenbel bevestigd.Mijn huis staat in eenstad. Hethad ook eendorp kunnen zijn of diepinde natuur.Mijn huis lijktopandere huizen. Wanneerwas er voor het eersteen huis?Wanneerstondenzo veel huizen bijelkaardat we over eengemeenschapkondenspreken? Waaromwasdat?Daarvoor lostede mens huisvestingopeen andere manier op.Hoe dan? Terugnaar de voordeur.Waarom
is die er?Waarom dat raampje? Wanneerkwamvoor het eersteen raampje in eenvoordeur,een raam- pje vanglas dus? Glas?Die schar- nieren kwamen trouwens ook uit eenuitstekend ideevoort. Goed, ik zagdus dat op straat iets
gebeurde. Een vrouwstond tegen het portier vaneen auto te schop- pen. Hierover lijktmeveel te vertel- len, maar ik beperk me nu totde straat.Straten horen bij eenstad of eendorp.Diewarenerookheellang
BillBrysons fascinatie voordewereld vanhetdetail
niet,maar ooit waseriemand die ietswildedoenaandewegendiewe bewandelen. Wasook gemakkelij- kervoor de voertuigen. Ah, voertuigen! Ik hebeen aange- name auto voor de deur staan. Die hebiknog niet zo lang, want ik haaldepas laat eenrijbewijs.(Wat voor bewijs?Rijbewijs!Wiebedacht dat?) Als ik vanuit Amsterdam naar de kust rijd, vraagikmedikwijlsaf hoe ik dat twee eeuwen geleden ge- daanzou hebben en alleen al door me dit af te vragen, voel ik enige te- vredenheid gloeienendat lijktme goed. Ja,het is goed niet alles van- zelfsprekend te vinden watons le- vencomfortabel,overzichtelijk en hanteerbaar maakt.Daardoor ga je
ADVERTENTIE za 3 t/m wo 14 jul
JULIDANS NEXT Dé nieuwe lichting
choreografen in Melkweg Theater
BillBryson
aandachtigermet je levenom,waar- door het ook zinvoller kanworden, omdat grotewoordmaar eens te ge- bruiken. Ik las Eenhuis vol,het nieuwe,ge-
lukkigdikkeboek vanBill Bryson. De ondertitel luidt: Eenkleine ge- schiedenis vanhet dagelijks leven. Vanhet werk vanBryson houd ik
zeer.Hij is eenAmerikaan die in En- gelandwoont.Overzijn geboorte- landenzijn huidigevaderland schreefhij hilarische boeken,waar- bijverwonderingdemotorwas.Bry- son is gefascineerd doordewereld vanhet detailendie fascinatie deelt hijuitermateaanstekelijk. VanBry- son leer je beter kijken. Eenhoogtepunt in zijn oeuvreis
Eenkleine geschiedenis vanbijna al- les,een titeldie ongeveer precies weergeeft waar het boek over gaat. Veel vragen die we ons dagelijks stellen (ofzouden moeten stellen), beginnen met: hoe zit het toch met? Achter de antwoordenopdie vra- gengingBryson aan. Zijn nieuwe boek,Eenhuis vol,past inEenkleine geschiedenis vanbijna alles. Bryson woont in eenvoormalige
www.melkweg.nl /
www.julidans.nl
pastorie in Norfolk en aan de hand vaneen rondleidingdoor dit huis vertelthij hoe ons dagelijks leven werd totwat het geworden is.Een meesterlijk uitgangspunt dat een
opwindend boek heeft veroorzaakt. Dat laatstekomt ook door het en- thousiasme vanBryson, door de manierwaarop hij duizendenfeiten en feitjes serveertendie eennieuw levengeeft.Ofhet nu gaat over een brood, dat buitengewoon complexe
Hoewerdons dagelijksleven totwathet isgeworden?
product,ofdeslaapkamer,dever- halen over het ontstaan ervan ma- kenhet dagelijks levenvan nu vol- ler,dieperenverbazingwekkender. In onze levens wasereerst alleen
het dagelijks leven, de vroege kin- dertijd,waarin we nauwelijks na- dachten over het levenbuiten het dagelijks levenom, en over het da- gelijks levenzelf ookniet,want al- leswas wathet was. En om je heen werd er goed voor gezorgd dat het allemaalookzo bleef,want jemoest in overzichtelijkeomstandigheden vanbabynaar peuterkunnen groei- en en daarnaverder. Wanneerwildeikvoor het eerst
FOTOJULIANJAMES
meervanhetdagelijks levenweten? Ik geloofdat dit wastoen ik mijn moeder eenlamp zagvervangen. Er wasereen kapot gegaan;waar licht had moeten zijn, wasgeen licht.Ze pakteuit eengeel doosjeeen nieu- we lampendraaide die in het ding waarin eenlamp gedraaid moet worden. Er wasweer licht.Ikwilde haar hierover iets vragen,maar kon die vraagniet formuleren. En er- gens waserhet besef dat deze gang vanzaken, die tegelijkklein en grootwas,voor mij ooitde normaal- stezaak vandewereld zou zijn.Ook ik zou wetenwat ik aan het doen wasals ik met zo’nlamp in de weer ging. Misschien begreepikook wel waarom eenlamp er zo uitzag als die eruitzag, want de vorm ervan vond ik vreemd en aantrekkelijk. Hetwas allemaal iets voor later. Datwoordbegonik steeds vakerte
horen: later.Het kwam vooral voor in het zinnetje‘dat vertel ik je later wel’. Toen het eenmaallater was, had ik mijn handenzovol aan dat later dat ik vergat me bezig te hou- denmet alles watikmevoorgeno- men had met betrekkingtot de da- gelijkse dingenenverschijnselen. Ik ben Bill Bryson bijzonder dank-
baar.Ikbegin met veel opnieuw. THOMASVERBOGT
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56