Vrijdag 26 februari 2021 PAGINA 9


Uienpoort BV is opgericht door de twee compagnons Wilco Boeve (40) en Willy Dickmann (63, rechts). Op de foto links worden uien gesorteerd voor de retail.


De certificaten GlobalGap en GRASP worden doorgenomen op kantoor.


en zijn gebaseerd op de marktontwikkelingen. “Het gaat er vooral om dat je meedoet. En daarvoor heb je goeie uien en bewijs daarvan nodig. Dan kun je prijstechnisch boven de beursnotering komen.”


Certificering nodig voor rood Dickmann en Boeve schatten dat zo’n 40% van de Neder- landse uientelers GlobalGap-gecertificeerd is. “Als je rode uien teelt, moet je eigenlijk wel”, vindt Boeve. “Rode uien liggen in de tweede helft van het seizoen allemaal in de retail. Waarom zou je ook niet meedoen met GlobalGap? Zoveel moeite is het niet en je bent een stuk flexibeler in je afzetmogelijkheden. Bovendien laat je ermee zien dat je goed bezig bent.” De mannen zouden graag zien dat GlobalGap voldoen- de was voor alle retail, wereldwijd. Duitse afnemers vra- gen echter naast Globalgap het QS (Qualitat und Sicher- heit), Engeland vraagt Sedex. Een voorbeeld: voor Maleï- nehydrazide (MH) geldt een MRL (Maximum Residue Li- mits) van 15 milligram. Sommige supermarkten zitten op 5 milligram (33%), waardoor hiervoor partijen apart moe- ten worden geselecteerd. Dickmann: “Waarom die extra protocollen en eisen? Het zou voor de keten een stuk praktischer zijn als alles onder één certificaat kon vallen.” Uienpoort laat tegenwoordig partijen bemonsteren op


150 pesticiden. De uitdraai daarvan gaat mee met de par- tij.


Of het bedrijf profiteert van de gegroeide supermarkt-


omzet door de coronapandemie? “Laat corona alsjeblieft gauw voorbij zijn”, verzuchten de compagnons. “Super- markten verkopen inderdaad meer uien, maar in andere kanalen is de afzet weer veel minder. Zoals schillerijen voor horeca”, legt Boeve uit. “Dat houdt verband met el- kaar. Corona rijdt de hele keten in de wielen. Ook de ex- port, want containers zijn bijna niet meer te krijgen door gestagneerde Chinese handel. Het is het beste als ieder- een het goed doet in de keten; als alles lekker draait en we allemaal wat kunnen verdienen aan de ui.”


‘Uienpoort vraagt vaak rode uien in de fijnere maat’


De teelt van consumptieaardappe- len is de hoofdactiviteit op het ak- kerbouwbedrijf van Martijn van Es (38) in Zeewolde. Van Es boert sa- men met zijn vader Marinus in een vof en heeft 120 hectare grond in ei- gendom en huurt jaarlijks bij tot een bouwplan van 300 tot 350 hectare. Plek voor 70 hectare uien is er dus ook altijd wel. Van zijn aardappelareaal gaat onge- veer de helft naar de chipsfabriek van Lays, is 40% tafelaardappel en zo’n 10% voor frites. Voor de aardappelafzet moet Van Es de certificering – GlobalGap, Grasp, PlanetProof – sowieso op orde hebben. Hij mort daar niet over, het hoort er simpelweg bij. Aanvul- lende protocollen zijn er hier en daar ook. “De eisen zijn hoger voor chips- contracten, die meerjarig zijn. Dat betekent dus een kwaliteitsrisico, maar de prijs ligt ook hoger”, relati- veert de ondernemer. Dankzij die certificaten is het retailkanaal altijd een optie voor Van Es’ producten. Van de uien gaat jaarlijks 10 tot 20 hectare naar Uienpoort. “Zij geven elk jaar bij mij aan wat ze nodig heb- ben voor het nieuwe seizoen. Meestal is dat een iets fijnere maat en meestal zijn dat rode uien. En kwaliteit natuurlijk. Ik probeer te te-


Martijn van Es levert al vele jaren uien met retailbestemming aan Uienpoort.


len wat zij vragen. Dat varieert per jaar. Oogst 2020 heb ik afland gele- verd. Die wordt door Uienpoort be- waard. Wat ik zelf opsla, wil ik graag lang bewaren.”


De andere uien van Van Es gaan dus in de opslag. Soms op het eigen erf, maar hij huurt ook op diverse plek- ken opslag bij. “Dat is ook een vorm van flexibiliteit. Schuren huren is ei- genlijk nooit een probleem. Voor de biologische akkerbouw, die groeit, is steeds meer kistenbewaring nodig. Als gevolg daarvan komen af en toe schuren beschikbaar waarin los kan worden gestort.” Teeltseizoen 2020 was lastig, vooral op zware grond was structuurscha- de een probleem. Bij Van Es leidde dat tot een deel goede uien en een deel minder goede uien. De goede uien heeft hij bewaard, die wachten op een afnemer die er het juiste prijskaartje aan hangt. Van Es denkt aan 25 cent per kilo. Zo wedt de ondernemer om meerdere paar- den. “De samenwerking met Uien- poort is voor mij een vorm van risi- cospreiding, naast de vrije afzet. Een goede relatie met afnemers is waardevol. We werken al jaren pret- tig samen. Je weet wat je aan elkaar hebt, dat is voor beide partijen pret- tig.” Van Es is nu bezig met de aanleg van zonnepanelen op zijn daken. “Daar vragen sommige afnemers om. Het moet allemaal steeds iets duurzamer.”


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16