varia Beverschade
De Unie van Waterschappen maakt zich zorgen over de schade die bevers in Nederland veroorzaken aan waterkeringen. De populatie is de laatste jaren snel gegroeid, mede dankzij de beschermde status die de bever heeſt . De schade die de bevers aanrichten aan waterkeringen was in 2021 meer dan 2 miljoen euro en dit jaar is dat naar verwachting nog meer, meldt de Unie op basis van nieuwe cijfers. In 2020 was de schade nog 873.000 euro. De overlast dreigt volgens de Unie in sommige waterschappen uit de hand te lopen. De bestrijding ervan is op dit moment ingewikkeld, omdat afschot van de bever wordt bemoeilijkt door de beschermde status. Bron: NOS
AFSCHOT Onlangs zijn voor het eerst bevers geschoten in Gelderland. Bij Wamel groeven zij keer op keer diepe gaten in de Waaldijk. Daarbij ontstond een onaanvaardbaar risico. Het Water- schap Rivierenland heeſt er vorige maand meerdere gangen uitgegraven met een lengte van ruim 20 meter en holen met een doorsnede van ander- halve meter. Als de rivier hoog staat en het dijklichaam verzadigd raakt, kan een hol leiden tot uitspoeling en dijkbreuk. Andere maatregelen dan afschot boden op korte termijn geen uitkomst. Gelderland is na Limburg de tweede provincie waar afschot van bevers plaatsvindt. Bron: NOS
redactiecolumn berend te hennepe
Afscheid foto jan van der greef
JACHTVERBOD OP HAAS De ministeriële regeling om de jacht op haas in Utrecht, Limburg en Groningen dit seizoen te sluiten blijſt in stand. Dat is de uitkomst
Tularemie Met het oog op het huidige jachtseizoen
willen we een mail die we eerder van Ton Vedder ontvingen onder de aandacht brengen. Vedder kreeg longontsteking en hem werd de gebruikelijke antibiotica voorge- schreven. De klachten namen echter alleen maar toe. Vedder: ‘De koorts werd hoger, ik werd benauwder en de pijn nam toe. Daarom werd ik na een aantal dagen opgenomen in het ziekenhuis en kreeg ik andere medicatie. Verder bloedonderzoek gaf geen uitsluitsel. Mijn vrouw opperde
van het kort geding dat de Jagersvereniging en andere partijen tegen dit besluit hadden aangespannen. Meer hierover in de rubriek Belangenbehartiging op pagina 58.
Ik weet niet of ze nog bestaan: de plakkers. In ieder geval heb ik de term al geruime tijd niet meer gehoord. Hij was gereserveerd voor lieden die op feestjes en partijen van geen wijken wisten. Ook niet als de gastheer of gastvrouw subtiele hints had gegeven dat het nu toch wel tijd was om te vertrekken: een onderdrukte geeuw, gevolgd door de opmerking dat het ‘morgen weer vroeg dag is’, het alvast afruimen van de tafel met lege fl essen en glazen, of een plaat van Pink Floyd opzetten. Niets kon de plakker ertoe bewegen het veld te ruimen. Zelf hoop ik maar dat ik nooit tot die categorie heb behoord. Afscheid nemen vind ik best wel lastig namelijk. Zo wilde de laatste driſt op Oudejaarsdag in café de V. in O. nog wel eens een fl ink gat slaan in de Oudejaarsavond. De met veel verve door C.
VELDWAARNEMING Heeſt u ook een interessante
waar neming gedaan? St ur uw foto met een kort verslag o.v.v. ‘Veld waar neming’ naar:
redactie@jagersvereniging.nl
daarop de mogelijkheid van Tularemie (hazenpest). Daar hadden de artsen in het ziekenhuis nog nooit van gehoord, maar ze namen het zekere voor het onzekere en deden opnieuw bloedon- derzoek. Na anderhalve week bleek dat Tularemie inderdaad de longontsteking had veroorzaakt.’
vertelde verhalen over de stroperspraktijken van zijn oom – ‘mijn jachtveld reikt van horizon tot horizon’ – of zijn verslag van een urenlange nachtelijke nazoek op een varken in de sneeuw, dan wel zijn krankzinnige tocht, gedreven door hevige kiespijn, langs gesloten tandartspraktijken: ze noopten tot nog even blijven zitten, ook al hadden we de verhalen al ettelijke malen gehoord. Uitein- delijk brak C. de sessie zelf af met de mededeling dat hij zijn schoenen naar huis ging brengen, om vervolgens uit zijn revolver van DDR-makelij nog enkele vuurpijlen de duisternis in te schieten. Aan alles komt een eind, zo ook – na 15 jaar –aan mijn column op deze plek. Om gezondheidsredenen zie ik mij genoodzaakt mijn functie als hoofdredacteur van de Jager neer te leggen. Met pijn in mijn hart, maar soms is afscheid nemen onvermijdelijk. Ik dank u voor het vertrouwen in de redactie al die jaren en wens mijn opvolgers alle succes! •
november 2022 - #11 | | 7
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68
