reportage


Peter van Doorn in het Kockengense polderlandschap


sokken heb ik armwarmers gemaakt, weet je wel weet je niet…’ Met een eend voor de pot keert Jan huiswaarts.


ONDERBROEK De jagers vervolgen hun weg naar het pittoreske buurtschap Spengen om toch nog op de ganzen te gaan. Joost informeert bij boer Jan Scherpenzeel naar de overlast. ‘Die blijſt gigantisch. Ze doen nu een proef om twee keer per dag met een drone de ganzen te verjagen. Dat helpt dan even, maar twee keer is gewoon niet vaak genoeg. Ik heb dagen dat ik vijf keer per dag het land in ga, maar ze blijven terugkomen. En het zijn er niet een paar, maar honderden.’ In het land van boer Jan verschuilt Joost zich achter een hoop rottend kuilgras. Drie overkomende nijlganzen blijven buiten schot. Een woerd die overkomt, wordt wel geraakt. ‘Ai, die belandt op het landgoed van mensen die niet veel op hebben met de jacht. En shit, Willem is met zijn hond Amie verderop. Dat duurt me te lang.’ Snel gaat Joost uit de kleren om de sloot in te duiken, alleen de Tommy Hilfiger onderbroek blijſt aan. ‘Koud?


32 | | november 2022 - #11


Ach, ik ben een boerenzoon hè. Dan ben je wel wat gewend!’ Als de jachtkleren het natte lijf weer bedekken, komt een volgende eend over. Ook die tuimelt naar beneden. Bob en Willem zijn inmiddels gearriveerd met Amie. Bob lacht besmuikt als hij zijn natte collega aanschouwt. Terug bij de auto verbaast ook Diede zich over het natte pak van Joost. ‘Het is hier sowieso anders jagen dan in de Hoeksche Waard, mijn thuisbasis. Je kunt je hier in het open veld slecht verschuilen, maar wat voor Joost wel handig zou zijn, is dat je net als bij ons gewoon door de sloten kunt lopen. Je zakt op de kleigrond niet weg in de bagger, haha!’


Wild is het meest eerlijke vlees; dat oogst je uit de natuur


DOMMIG De totale opbrengst van elf woerden verbaast Willem enigszins. ‘Ik had met dit mooie weer


niet verwacht dat er zo veel eenden zouden rondvliegen, maar de eenden zijn aan het begin van het jachtseizoen nog wat dommig. Later in het jaar zijn ze veel alerter en weten ze dat ze bejaagd worden. Diede steekt bij de jachthut het hout in de vuurkorf aan. Een borrel wordt geschonken. Tijd voor goeie verhalen. Als Peter de vraag wordt voorgelegd of hij met het verstrijken van de jaren nooit twijfelt over het nut van het bejagen en doden van dieren, is hij resoluut. ‘Ik raak daar nooit sentimenteel van en ik vind het nooit zielig. Wild is het meest eerlijke vlees; dat oogst je uit de natuur. Iedereen die vlees eet, zou dat moeten beseffen.’ Om vervolgens het gesprek terug te brengen op een hot issue in deze regio: het verbod van de hazenjacht in dit Utrechtse veenweidegebied. Joost: ‘Het is te zot voor woorden. Vorig jaar telden we alleen al in ons kleine poldertje rond de 80 hazen. We hebben er toen niet meer dan 20 geschoten, want de oude garde wilde aan de borrel, haha.’ De oranje gloed van de vuurkorf verlicht Willems glimlach: ‘Oudere jagers zijn gewoon wijzer, Joost!’ •


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68