Dubbel Check
‘Marineopleiding was goede reclame’
Naam en leeftijd: Jan Stuurman (85) Rang en functie: Uitzending: Is nu:
Hobby’s: Hekel aan: Beste oorlogsfilm: The Longest Day
op bij het Marine Opkomst Centrum in Voorschoten. “Mijn dienstvak was radio-radarmonteur. Dat wilde ik ook, omdat ik meer van elektronica wilde leren. Dat ik al elektriciendiploma’s had, hielp in die beslissing.”
Verbindingsdienst
‘Zorg dat je erbij komt.’ Deze in 1945/’46 veelgehoorde kreet in combinatie met de afbeelding van jonge mannen met lachende gezichten die kennelijk gelukkig waren, was voor Jan Stuurman de reden om zich te melden bij de marine. Hij werd als radio- radarmonteur uitgezonden naar Nederlands-Indië. “Mijn aanmel- ding bij de marine heeft veel van mijn leven bepaald.”
Door: Linde van Deth Foto: Birgit de Roij
J 32
an Stuurman noemt de laatste oorlogsjaren ‘niet bepaald mak- kelijk’. “Kleding en schoeisel waren een groot probleem. Als oudste zoon in de familie was er niets wat doorgegeven kon worden aan mij en nieuw kon je niet krijgen.” Hij behaalde zijn diploma’s voor elektri- cien en moest werken in een industrie die door de Duitsers was overgenomen. Na de oorlog meldde hij zich bij de marine en hij kwam na vele keuringen
MAART 2014
In januari 1947 begon de eerste radar- radiomonteuropleiding. “Het was een lange, moeilijke opleiding op hts-niveau, met ook een plaatsing op
Hr.Ms. Heemskerk en
Hr.Ms. Soemba voor de praktijk.” Na afronding van de opleiding in 1948 werden er direct drie man aangewezen om naar Nederlands- Indië te vertrekken, waar men zat te wachten op de eerste radio-radarmon- teurs. Stuurman vertrok met twee ande- ren met het troepenschip Groote Beer naar Batavia, waar hij terechtkwam bij de radioverbindingsdienst Indië. “Ons eerste werk was het bouwen van een nieuw radiozendstation met meer en grotere zenders, om verbindingen met Nederland, schepen en walstations te verbeteren.” Hierna volgden de nodige overplaatsingen. Hij kwam op
Hr.Ms. Ternate terecht voor patrouilles tegen de wapensmokkel in de Straat van Malakka. “Later ben ik overgeplaatst naar Belawan Deli op Noord-Sumatra om service te kunnen verlenen aan de vele RP patrouilleboten, die van daaruit opereerden. Toen terug naar de Radardienst in Soerabaja, vanwaar ik enige tijd gedetacheerd werd op
Hr.Ms. Woendi. Je stond er in dit werk eigenlijk altijd alleen voor. Dat kwam je technische vaardigheden ten goede, maar het was soms moeilijk. Toch zou ik mijn jaren in Indië niet willen mis- sen.” Stuurman kwam in 1951 terug naar Nederland.
Nieuw-Guinea
In 1953 zwaaide hij af bij de marine, waarna hij werd aangenomen als elektronisch technicien om te werken aan prototypes van onderzeeboot- bestrijdingsapparatuur voor de NAVO Marine. Wegens woningproblemen in Nederland emigreerden Stuurman en zijn vrouw in 1955 naar Perth in Australië. “Jarenlang was ik daar de enige servicevertegenwoordiger voor Decca Radar, Plath Gyrocompassen, Arkas autosturing et cetera. Je was een halve dag onderweg om bij het schip te komen dat service nodig had. Je moest dus ook een goede inschatting maken welke onderdelen je misschien nodig kon hebben.”
Het werk van Stuurman zorgde ervoor dat hij en zijn vrouw vanaf de jaren zeventig ook lange tijd in Papoea Nieuw- Guinea woonden. Hij werd aangenomen door een bedrijf dat een nieuwe koper- mijn wilde beginnen in Nieuw-Guinea. “De mijn was in de jungle van Bougain- ville, het noordelijkste eiland van de Solomonseilanden. Ik begon daar als technisch elektricien en ben gepromo- veerd tot elektrisch projectingenieur. Wij woonden 19 jaar in Arawa, maar helaas is de mijn in 1990 verlaten vanwege problemen met rebellen.”
Stuurman keerde terug naar Australië, maar sinds zijn vrouw overleed in 2010 woont hij weer in Nederland. “Na overal geweest te zijn, gewerkt en gewoond te hebben, woon ik nu als gepensioneerde ingenieur in Neder- land, waar ik maar één jaar woonde in de laatste 57 jaar. Ik heb veel van de wereld gezien en overal gewerkt dank- zij mijn opleiding in 1946 als radio- radarmonteur bij de marine. Er was geen betere reclame!”
radio-radarmonteur 1 Nederlands-Indië gepensioneerd
schrijven van memoires nonsens
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64