This page contains a Flash digital edition of a book.
van locatie wisselt. Lange dagen dus en een uitputtingsslag voor dier en baas. In het boekje zien we dat de tweede start in Morrillon is, de standplaats van onze camper. Dat komt goed uit. De start is om 10.30 uur, vlak bij onze camper, dus we zitten eerste rang. Een voor een verschijnen de équipes aan de start, waar de honden na het aftellen worden losgelaten en ervandoor gaan. Het is een echte wedstrijd en voor de eerste tien in het eindklassement ligt een fors geldbedrag klaar. De meeste teams komen uit Frankrijk, Tsjechië en Zweden. Tot onze verrassing is er één équipe waarbij de start- commando’s en de kreten in het Nederlands klinken. Dat wekt natuurlijk onze nieuws- gierigheid en als de start voorbij is en de mensenmassa vertrokken is, maken we kennis


met Mascha Verweij, de wederhelft van de musher, Edmond Schoemacher.


Om vijf uur op “We hebben een kennel, Lowlandstrail, met achttien honden, waarvan er zestien in training zijn", vertelt ze. “We trekken iedere dag het veld in met de honden, die in plaats van een slee een quad moeten trekken. Daarop zitten drie personen, zodat het geheel een kleine vijfhonderd kilogram weegt. We kunnen maar een aantal weken per jaar in de sneeuw trainen, zodat we altijd met een achterstand beginnen op de rest.”


Tijdens de wedstrijden maakt Verweij lange dagen. “Iedere dag sta ik om vijf uur op, ver- zorg de honden, maak de hokken schoon en help met de start. Als Edmond dan weg is, heb


ik even tijd voor mezelf en voor Luna, onze dochter, die les van me krijgt. Daarna breken we op en rijden naar de volgende startplaats en slaan daar het bivak op. Als Edmond dan binnen is en de honden eigenlijk niets liever willen dan slapen, moet ik ervoor zorgen dat ze eten, want anders gaat het fout. Een hond verbruikt tijdens de rit namelijk zo’n tiendui- zend calorieën en als ze die er niet bij eten, gaat het de volgende dag mis.”


Keigaaf Wat voor Verweij en Schoemacher als hobby is begonnen, is sinds 2006 serieus, vertelt Verweij. Inmiddels zijn ze een aantal keren in Zweden en Noorwegen geweest. Daar hebben ze ook hun honden, de alaskan husky’s, leren kennen. Ze hebben als eerste Nederlanders


62 | Kampeerauto nr. 1/2014 NKC


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76