Pasar Actief


1


Parkour ziet er eenvoudig uit, tot je het zelf moet doen.


‘D


e eerste regel is: op mij hoef je geen indruk te maken.’ Tom De Backer zegt het met een lach,


maar hij is serieus. Zelfennis is bij parkour uiterst belangrijk en je laten pushen of zwichten onder groeps- druk is wel het laatste wat je mag doen. ‘Je wil niet dat een sprong fout afloopt, dus je doet enkel waar je je goed bij voelt. Niet meer.’


Oefening baart kunst Als je parkour intikt op YouTube, zie je beelden van halsbrekende salto’s op daken of sprongen die de zwaartekracht lijken te tarten. Ook als je Tom en zijn vrienden ziet lopen en klauteren, lijkt het allemaal erg natuurlijk. Ze duikelen over bankjes en staan voor je met je ogen kan knipperen op een muur van drie meter hoog. Dat is ook het bedrieg-


42 | Pasar | Maart 2018


lijke aan de sport: het ziet er allemaal eenvoudig uit, tot je het zelf moet doen. ‘Spring eens over dat muurtje’ lijkt simpel tot je effectief aan die muur komt en bedenkt dat daar- achter nog een bankje staat en je je geen pijn wil doen als je neerkomt. Maar oefening baart kunst: bewegin- gen of sprongen die in eerste instantie onmogelijk of gevaarlijk lijken, lukken na een tijd wel. Gewoon door langzaam op te bouwen en een aanpak uit te testen tot het je lukt. Tom: ‘Zet eerst je twee handen op de muur. Gooi nu je benen in de lucht. Volgende oefening: zet je handen op de muur en gooi je benen er tussendoor tot je op het muurtje staat. Mooi. En nu de hele oefening…’ Het is indrukwekkend hoe vlot


het na een tijdje gaat. Uiteraard sta ik nog mijlenver verwijderd van


parkouristen Brent en Sigibrand die met ons mee aan het sporten zijn, maar kijk: ik geraak die twee meter hoge muur toch al op.


Eelt onder het eelt De stenen schuren en schrapen aan mijn vel. Na twintig minuten voel ik mijn handen al tintelen. Geen wonder dat er op de handen van Tom zelfs eelt onder het eelt zit. Na de sprongen krijgen we land- en valtechnieken voorgeschoteld. ‘Hoe minder je jezelf hoort vallen, hoe beter’, zegt Tom, waarna hij na een sprong van twee meter hoog muisstil op de toppen van zijn tenen landt. Afsluiten doen we met het spelletje ‘add one’. Een activiteit die het best omschreven wordt als het woord- spelletje ‘Ik ga op reis en ik neem mee…’, maar met bewegingen. De eerste persoon doet een oefening,


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88