30


Reageren? Alsuwiltreagerenopartikelenindezekrant,kuntuschrijvenof mailen(metvermeldingvanuwadres!)naar:HetParool, Postbus433,1000AKAmsterdamofhetlaatstewoord@parool.nl


hetlaatstewoord De hoofdstad moetdekar trekken


Ditiseen verkorte weergave vande installatieredevan Eberhard vander Laan als burgemeester van Amsterdam.


A


msterdammerszijn mis- schien weldezelfverze- kerdstemaar tegelijk ookdeeerlijkste,gees- tigste en liefstemensen


terwereld. Zijwillen kritischzijn, maar ze willen ook dat het goed af- loopt.Zoals de raad in de profiel- schets had geschreven: ‘Leven en laten levenisvoor Amsterdammers eentweedenatuur;verschillenwor- den niet op de spitsgedreven,maar besproken en opgelost.’Van zo’n stad, vanzulkemensen burgemees- tertemogen zijn, ís inderdaadde eervolste functie terwereld. En ik valmet mijn neus in de boter. Begin volgende week halen wijals Am- sterdam het Nederlands elftal bin- nen dat de finale heeftbereikt van hetWK-voetbal. Hetisgoed om over eenenkele hoofdzaak te zeggen hoeikernuin sta, en welkezoektochtikdeko- mendetijdzal ondernemen. Het sleutelwoorddaarbij is verantwoor- delijkheid. Allesolidariteit die in de genen


vandeAmsterdammers zit –onge- acht hun politieke kleur–endefor- se economische voorspoed in de laatstedecennia hebben niet kun- nen verhinderendat er Amsterdam- mersbuiten de boot vallen. In Noordsprak ik met actievebuurtbe- wonersenprofessionals, die hun spel-ofleeractiviteiten voor kinde- renomlijsten met eten. Omdat de kinderen dan kómen, en omdat ze danetenkríjgen.Watdeze kinderen en hun oudersnog meertekortko- men, laat zichraden. In het college- akkoordlas ik totmijngenoegenhet serieuze voornemenomalle Am- sterdammerstebetrekken en aante spreken op hun mogelijkheden, ‘ook de helftvan de stad die niet naar de stembusisgegaan’. In mijn vorige werk legdeikweke-


lijks wijkbezoeken af.Bewonersge- legenheidbiedentepratenoverhun zorgenenproblemen stelde mij in staat al hetanderewerkgerichteren beter te doen.Als burgemeester zal ik dit graagvoortzetten: in mijn eer- stetien dagenals burgemeester heb ik negenwerkbezoeken gepland. Er komen vele bezuinigingen op


de gemeenten af. Dat dwingt ons te hervormen en beter samen te wer- ken. Wiedebewonersenhun pro- blemen/zorgencentraal stelt,zono- digboven het eigeninstitutionele beleid,komt makkelijker bij de op- lossingdaarvan. Prachtigvoor- beeld vind ik het project ‘Achterde voordeur’ waarmee zogeheten mul- tiprobleemgezinnen worden gehol-


regio,met wiedeverhoudingen de laatste tien jaar wezenlijk verbeterd zijn, maar ook voor de rest vanNe- derland. In Amsterdam hebben we te kam-


pen met schaarste: zoalseen tekort aanwoningenenlangewachttijden om aan eenwoningtekomen, een tekort aan parkeergelegenheid voor auto’s (en fietsers!), een tekort aan rust door toenemende geluidshin- der, bijvoorbeeld vanzoiets moois als kindercrèches,enanderonge- mak als uitgelootwordenvoor de middelbareschool vanjekeuze. Al deze problemen zijninfeitesymp- tomenvandewelvaartendynamiek vanonze stad die ervoor zorgendat heelveelmensen hier willenwonen enwerken.


M


Wijkbezoekenzijnhétmiddelomtewetenwaterspeeltendeproblemengoedaantekunnenpakken. FOTOELMERVANDERMAREL De verantwoordelijkheid vande


pen. Stapje voor stapje,van schuld- saneringvia budgetbeheer naar ar- moedebestrijding, vankinderen (met ontbijt!) naar school sturen via eenbezoekaandeouderavondnaar helpouder op school, vaneen taal- cursus via meedoen aaneen maat- schappelijke activiteit naar eenop- leiding, enz. enz. Ditalles kanal- leen omdat overheid, hulpverle- ners, woningcorporaties,scholen en zorginstellingensamenwerken. UitdeVeiligheidsindexblijkt dat


het met de veiligheid in de stad de goede kant opgaat.Deervaren vei- ligheid in Amsterdam is sinds het laatste kwartaal van2009 toegeno- men en de objectieve criminaliteit gedaald. Welmelden bewonersva- keroverlast.Het aantal overlastge- vende,hinderlijkeencriminele jeugdgroepen is gedaald, maar vei- ligheid is pasopordeals mensen zichveiligvoelen. Daarom hebben wenogeen langewegtegaan. Bovendienzijn er zorgelijke ont-


wikkelingen.Hetisniet teverdragen datJoodsekinderenenvolwassenen worden lastiggevallen vanwegehun keppeltje. Of dat meisjesworden ge- discrimineerdomhun hoofddoek- jes. Of dat de klok vandehomo- emancipatie ook maar eenminuut zou worden teruggezet.Delaatste tijdwordenzelfs hulpdiensten las- tiggevallen in hun werk voor ieder- een. Ook hier wil ik de vraagnaar onze verantwoordelijkheid voor el- kaar stellen: watdoe je,als gewone Amsterdammer, als je ziet dat een andereAmsterdammerwordt gedis- crimineerdoflastiggevallen?Daar moet je je toch gewoonmeebemoei- en, in de besteAmsterdamse tradi- tie,enzeggen:“Gedraagje!”


burgemeester voor de veiligheid vraagt om goed evenwicht: tussen veiligheid en vrijheid, en tussen preventie en repressie. Als jurist hebikveel ontzagvoor


dewaarde vanderechtsstaat.Die is er om burgers in hun rechtentebe- schermenendeoverheid in te to- men. Hetevenwicht is misschien het bestetevinden, als je niet enkel streeft naar veiligheid en vrijheid, maar naar het meeromvattendebe- grip vrede, alsbrugdaartussen.Ook de balans tussenpreventie en re- pressie is ergbelangrijk. Als voor- beeld:deuiterst vervelendeproble- men met de Marokkaans-Neder- landse hangjongens zijn de oogst vanjarenlange verwaarlozingvan brederemaatschappelijkeproble- men. Oudersdie geen Nederlands sprekenleveren hun kroost op vier- jarige leeftijdmet gemiddeldtwee jaar leerachterstand op school af. Hier is preventie (de oudersleren Nederlands te spreken) puur ratio- neel. Maar er is natuurlijk ook een morelecomponent.Ishet niet af- schuwelijkkinderenmet zo’nhan- dicaptelaten starten?


frustreerd op straat hangen, maar dat betekent geenszinsdat we de straatcriminaliteit dulden. De da- ders, vaaktwaalf of dertien,moeten niet pas na eenhalf jaar voor de rechterkomen, als ze vergeten zijn voorwelk delicthetookalweerwas, maar meteen. De Amsterdamse economie staat er medio juni 2010 duidelijk beter


B


etereinburgeringentaalon- derwijs voor ouderskomen te laatvoor jongens die nu ge-


voordaneenjaargeleden–alzijn er zekernog sectoren die zorgenba- ren. Amsterdam als financieelcen- trum heefttelijden, en er is tegen- slagvoordeaccountantsenadvoca- ten. Hethoogwaardige toerisme heefthet moeilijk. Hetzelfdegeldt voor debouwsector in bredezin.Net als onze vooroudersdoor tegenslag beter gingensamen werken en in- novaties bedachten, zullen wij dat moeten doen. Investeren in duur- zaamheid en innovatie is eenmust. De uitdaging is ook onze econo-


mie sterk en divers te houden. Een economie die werkgelegenheid biedtaan alleopleidingsniveausen die aantrekkelijkisvoor binnen- landse en buitenlandse investeer- dersenbezoekers. Daarom eenop- merkingoverons toerisme. Waar staat geschreven dat toeristen toch welnaar Amsterdam komen, onge- achthoezebehandeldworden?Een beetje extraservice in het restau- rantendetaxi, allegoedenatuurlijk niet te na gesproken, zou geen kwaadkunnen. En zouden wijAm- sterdammers trouwens ook welop prijs stellen. Bij het aanpakken vanzijn proble-


men heeftAmsterdam de steunvan het rijk hardnodig. Maar Amster- dam wordt te vaak als probleem ge- percipieerd,enteweinig als de plaats waar landelijkeproblemen worden opgelost. Er is letterlijk en figuurlijk afstandtussen hoofdstad en regering. Hier zie ik eenbelang- rijketaak voor de burgemeester.La- tenweeerst naar onszelf kijken. Ge- venwij optimale invullingaan het begrip hoofdstad?Ook daarbij hoortverantwoordelijkheid. Niet alleen voor de directeburen in de


aar zestigprocent vande Nederlandsegemeentenzal de komendedecennia te


kampen hebben met krimp.Daar- mee valt ook de verdiencapaciteit wegvaltdie nodigisomproblemen op te lossen.Ikzie voormedatweer in Amsterdam alles aandoen om niet alleennaar onze eigenproble- men te kijken. Amsterdam als ver- antwoordelijkehoofdstad is motor voor de ontwikkelingvan iedereen. En dit bedoel ik dustotaal niet arro- gant.Noblesseoblige:wij willen met iedereensamenwerken om de nationalekartehelpen trekken.Dus met UtrechtenEindhoven langs de A2 de economischeasvan Neder- landzijn. Dus met Almere praten over eentoekomst als dubbelstad. Dus met Rotterdam en Den Haag knokkenvoor de Randstadrail, zo- datdeZuidasenSchipholdetrekker voor iedereenworden. En waarom geen stedenbandaangaan met de heftigste krimpgemeenten Delfzijl, Heerlen en Sluis,gewoon om soli- dair met hen te zijnenmet de exper- tise die wij hebben te helpen bij de aanpak vandeproblemendaar? Ik zieookvoormedatwelerennog


beteromte gaan met het rijk. Haag- seambtenarensmachtenin de regel naar goede samenwerkingmet ge- meenten, want zij wetenheel goed dat het eigenlijkewerk daarge- beurt.Zijsmachtenmindernaar en- thousiastelingenuitAmsterdamdie offers youcan’trefuse plegente brengen. Hier is met eenkwartslag al veel te winnen.Watisdan mooier dan vanuit Amsterdam pro-actief mee te mogenwerken aandevor- mingvan Haags beleid?Opdie ma- nier zal Amsterdamals verantwoor- delijkehoofdstadmeergegundwor- denwathet rationeeltoekomt. Er komt veel op de stad af.Maar Amsterdam heeft de traditie zich- zelf te mobiliseren. Aanons be- stuurders is de taak dat te stimule- renentefaciliteren. Ik ben me be- wust dat deze ambtsketen daarbij vertrouwen en verantwoordelijk- heid geeft.Hopelijk geeft hijook vleugels om dat samen met uallen waar temaken.


DONDERDAG8JULI 2010


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48