20


‘I’m worried and fear’


‘I don’t know what to do’


‘My kids will not survive it’


‘I don’t know what to say’


25 AUG


Gisteren rond het middaguur appte W. dat hij onderweg was naar het ziekenhuis. Het was hem


gelukt om met zij n gezin door de mensenmassa heen te komen, maar militairen die de poort bewaakten hadden geen belangstelling voor zij n papieren. En toen raakte W’s oudste dochter buiten westen, door verdrukking en uitdroging. Het gaat vandaag alweer iets beter met haar, schrij ft W., die zelf een gekneusde rib heeft. Het ministerie heeft hem net gebeld en aangespoord het nog een keer te proberen. Maar W. wil niet meer. ‘My kids will not survive it.’


Ik heb steeds gedacht dat er nog tij d was. En zolang er tij d is, is er hoop, heb ik mezelf voorgehouden. Maar diezelfde tij d begint nu te dringen. De Amerikanen hebben vier dagen nodig om hun spullen in te pakken. Nederland zal waarschij nlij k al morgenmiddag de laatste vluchten uitvoeren. Wat is dit vreselij k. Met de moed der wanhoop – waarschij nlij k komen er ontelbare van dit soort verzoeken – mail ik Kamerleden, neem contact op met ngo’s en bel met Buitenlandse Zaken. Ook Roy


checkpoint


appt en belt zich een ongeluk en bestookt zij n contacten bij Defensie. Kan het gezin niet opgehaald worden door de Nederlandse militairen die nu naar verluidt Kabul ingaan om mensen op te halen? ‘Nee, dat kan niet’, vertelt een telefoniste van het BuZa-callcenter me. Laat ze naar de gate gaan, is het advies, oranje kledingstukken dragen of een getekende Nederlandse vlag. Misschien zij n er dan mensen die hen te hulp schieten met het dragen van de kinderen. Nog geen half uur daarna appt W. dat de wegen naar het vliegveld geblokkeerd zij n en dat Afghanen niet meer zonder buitenlandse begeleiding naar het vliegveld kunnen komen. Dicht bij het huis waar hij een kamer gehuurd heeft, wordt geschoten.


26 AUG


Nederland is vanmorgen gestopt met evacuatie- vluchten. Militairen en ambassademedewerkers


vliegen vandaag nog terug en daarna kan er niemand meer worden geëvacueerd. IS dreigt met aan- slagen. ‘I don’t know what to do’, schrij ft W. ‘How to work? How to find food for my kids? I hope they will not


leave me here.’ Ik lees zij n berichten met vertwij feling. Wat kan ik zeggen? Ik wil ze geen valse hoop geven. En peptalk – ‘houd de moed erin’ – komt me voor als gratuit. Ik kan me niet voorstellen dat onze leiders jullie nu aan je lot overlaten, schrij f ik. En ik neem de vluchtroute naar het praktische: ik beloof te kij ken hoe ik geld bij hen kan krij gen, zodat ze ten minste eten en onderdak kunnen betalen.


27 AUG


Het is gelukt om geld bij hen te laten bezorgen. Iemand van KEIHAN heeft contact met een man in


Kabul die vlak bij W. woont. En die heeft voldoende cash in huis om mij een bedrag te lenen waarmee ze een dag of tien vooruit kunnen en die dat aan W. kan overhandigen. W. laat een voiceberichtje achter op mij n telefoon. ‘I don’t know what to say.’ Het is de eerste keer dat ik W’s stem hoor. Hij voelt ondertusen als een naaste verwant. Een zachte stem is het, van iemand die gewend is behoedzaam te zij n.


29 AUG


Het gezin is uit veiligheidsoverwegingen verkast naar een andere kamer. W. schrij ft dat de


taliban langs huizen gaat met biometrische apparatuur. ‘I am worried and fear’, schrij ft hij . Meerdere keren heeft hij vingerafdrukken afgegeven en zij n er scans van zij n irissen gemaakt. Ja, hij weet dat er manieren zij n om die apparatuur op een verkeerd spoor te zetten: minimaal met je ogen bewegen, gekleurde lenzen indoen – de ambassade heeft hem informatie daarover opgestuurd en die heeft hij


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76