EROPUITZWITSERLAND


ZWITSERSE FOLKLORE LANGS DE MEETLAT


Jodelahiti! E


Wie bij de term jodelen denkt aan een gillende


Tarzan, slingerend aan een liaan en aan Oostenrijkers die hysterisch roepen


vanaf een berg, heeft het helemaal mis. De echte jodelaar is eerder een


ingetogen stemkunstenaar. Ga eind juni luisteren bij het Jodlerfest in het Zwitserse Brig.


TEKST MIEKE SCHARLOO // FOTO'S MIEKE SCHARLOO E.A.


ens in de drie jaar houdt de Zwit- serse Eidgenössischer Jodlerverband ergens in het land een jodelfeest. Dit jaar is dat in Brig in het Rhônedal, drie jaar geleden was het in Davos. We gingen er toen nietsvermoedend kijken. Gezellig, een festivalletje, dachten we nog. In de trein vanaf onze camping ont- dekten we dat er meer aan de hand was. Het bleek een enorme happening met zo'n tienduizend jodelaars uit de hele wereld, vooral uit Zwitserland en nog eens zo'n 150 duizend bezoekers. Ze hadden de stad van slechts elfduizend inwoners overgenomen en zelfs de Flue- lapass richting het Engadin was overdag afgesloten om een verkeersinfarct te voorkomen. Dat staat Brig dit jaar van 22 tot en met 25 juni ook te wachten.


Nokvol


De beste jodelaars treden tijdens het feest op in zaaltjes en gymhallen, om beoordeeld te worden door jury's van voornamelijk ernstig kijkende oudere mannen. De zalen zitten nokvol, de toehoorders van alle leeſt ijden genieten zienderogen van de muziek. Elke muzi- kant en jodelaar krijgt na afl oop een daverend applaus. Dat valt ook de vaan-


34 Blaren


Op de voorste rij in een van de gymzalen vertrouwt de 86-jarige Heinz Probst uit Biel - horlogemaker, hoe kan het anders in Zwitserland - ons toe dat hij elke drie jaar naar het festival gaat en zo veel mogelijk optredens volgt. "Ik vind het prachtige muziek, luister er thuis ook graag naar. In het buitenland doet men een beetje lacherig over jodelen, maar dat vind ik onterecht. De techniek van het jodelen is niet zo simpel, niet iedereen kan dat. En de composities zijn vaak erg de moeite waard. Ssst! Ze beginnen!" De horlogemaker wil geen seconde missen.


Een man met handharmonica en twee struise dames komen in klederdracht het provisorische podium op. Net als alle mannelijke jodelaars steken de dames de handen in de zakken, gaan een beetje wijdbeens staan, tuiten de lippen en beginnen met zingen. Eerst langzaam en ingetogen, bijna aarzelend, daarna komt de vaart erin en jodelen ze erop los. Heinz Probst knikt instem-


KAMPEERAUTO 3 - 2017 WWW.NKC.NL


delzwaaiers in het ijshockeystadion en de alpenhoornblazers ten deel. Ook zij worden beoordeeld door een jury.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92