Piet en Truke van Putten poseerden 35 jaar geleden ook op hun Citroën.
Aan het interieur is in al die jaren niet veel veranderd.
het camperdak met ringen aan de hoeken hadden vastgemaakt. Dat werkte niet.”
Boskhutte Terug in Nederland verkocht het stel in 1980 met enige pijn in het hart de nog steeds roodgekleurde Citroën aan een gepensio- neerde smid. De nieuwe eigenaar schilderde de camper groen en gaf hem een Friese naam: Boskhutte, ofwel boshut. Het interi- eur paste hij nauwelijks aan, maar wat de stroomvoorziening betreft, leefde hij zich uit in de camper. Een meterkast, die niet zou misstaan in een woonhuis, is daarvan een stille getuige. Na gedurende twintig jaar kleine ritjes met het busje te hebben gemaakt, overleed de camperaar. Een klein- zoon reed met de Citroën naar een dorpje in de buurt van Leeuwarden, waar twee dames woonden die hun motor wel wilden ruilen voor de camper. Piet: “Al die jaren was ik wel enigszins ge- focust op dit soort auto’s. Toen ik toevallig langs een garage in Leeuwarden reed, zag ik een wit met oranje geverfde Citroën HY
staan. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en toen ik naar binnen keek, herkende ik de betimmering van het interi- eur. Op het plaatwerk aan de achterkant had mijn zwager Anno indertijd zijn hand- tekening aangebracht: anno 1977. Het kon niet missen, dit was ‘onze’ camper, die in- middels 110 duizend kilometer had gereden. Het was net alsof ik een dood gewaande vriend terugzag. We hebben de eigenaressen uitgenodigd omdat we nieuwsgierig waren naar de geschiedenis van de camper”, vertelt Piet. Deze werd uiteraard uitvoerig besproken. “We hebben het gevoel dat de camper meer van jullie is dan van ons”, stelden beide da- mes na de gedenkwaardige ontmoeting vast. Piet en Truke konden de camper terugkopen voor hetzelfde bedrag als waarvoor ze hem indertijd aanschaften: ruim vierduizend gulden, omgerekend in euro´s. Na twintig jaar kwam de camper terecht in Beers, waar ze alweer jaren wonen. Piet verfde het busje met de kwast weer rood. Via de Citroën-club
‘Al jaren was ik enigszins gefocust op dit soort auto’s’
Le Camion leerde hij een handige klusser kennen die, nadat een zuiger dwars door het carter was geslagen, een gereviseerde motor installeerde. Enkele roestplekken moesten worden bijgewerkt. “Oude liefde roest niet, maar de camper wel. Maar ik behandel hem niet als een oldtimer. De historie moet je eraan kunnen zien en ruiken. Twaalf jaar rijden we nu alweer rond in ons campertje, dat intussen al 47 jaar oud is. Een van de nadelen is dat hij veel lawaai maakt. We heb- ben oordopjes bij ons. Verder heeft de bus
geen stuurbekrachtiging en dat betekent hard werken. Maar hij verbruikt 1 op 8 en haalt nog wel honderd kilometer per uur. Dat is toch netjes! De bus wordt ingezet bij dorpsfeesten, het inhalen van Sinterklaas, pompoenfestivals, als rijdend promotiebord voor openluchtspelen en ook nog als sani- tairwagen voor vrienden en familie bij de Elfstedenfietstocht. Het leven is een lange reis. Met onze HY als extra dimensie. The circle of life…”
NKC Kampeerauto nr. 3/2013 | 25
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84
