Bij Drenthe denken we aan fi etstochten en hunebedden, maar klopt dit versteende beeld? Heeft Drenthe niet veel meer te bieden? Nestor ging op zoek, zag bizarre dingen, werd verliefd en eindigde in de gevangenis.
HET IS LENTE Het is lente in Drenthe
Nationaal Park Dwingelderveld is het het grootste natte heidegebied in West-Europa
I
k zie roze als ik wakker word in het groenste dorp van Europa, Dwingeloo. Roze van de hippe paarsroze rozen op het behang in deze mooie frisse kamer. Een blik uit het raam maakt alles weer groen. We hebben vanuit ons hotel – Hampshire Hotel Wesse- ling – eersterangs uitzicht op de brink: het dorpsplein met gras en
bomen waaromheen monumentale boerderijen met lage rieten kappen liggen te pronken. De brink is van oorsprong bedoeld om de schapen te verzamelen voordat ze naar de heidevelden werden gebracht. Het uitzicht is heerlijk vanuit het lommerrijke hotelterras. In de vroege ochtend komen fi etsers langs die genieten van de eerste lentezon.
Platgeslagen mensen Wij trekken er ook op uit, maar met de auto. We gaan naar het nabijgele- gen Assen. Daar is namelijk het Drents museum. Dit museum, gevestigd in het voormalige provinciehuis uit 1885, weet op wonderlijke wijze steeds bijzondere tentoonstellingen van wereldformaat binnen te halen. Zoals eens het Chinese Terracottaleger en nu weer de tentoonstel- ling Mummies, waar wij naartoe gaan. We worden verwelkomd door een gehurkte indianenmummie met hoofdtooi, we zien dieren die op natuurlijke wijze zijn gemummifi ceerd, een moeder met kind in kanten
kledij en veenmummies die lijken op plat- geslagen leren mensfi guren (pikant detail: de politieagent rolde destijds de lijken op en nam ze in de fi etstas mee naar het bureau). Maar het meest gefascineerd ben ik door het beeld van de Boeddha waarin een mummiemonnik blijkt te zitten. Een wereldprimeur. Ik blijf maar kijken naar het roodgouden beeld en het fi lmpje van de scan waarin de mens erin te zien is.
Wonderlijke plek We laten de mummies achter ons en rij- den naar Veenhuizen, de meest wonder- lijke plek in Nederland waar ik ooit ben geweest. In de 19de eeuw stichtte de Maat- schappij van Weldadigheid hier drie grote gestichten voor landlopers, bedelaars en wezen. Ze kregen werk, eten en een geloof om zo een nieuw bestaan op te bouwen in
21
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71