VRIJDAG3DECEMBER 2010■


wonen Skywine


David Graas ontwierp voor Geschenk met verhaal eenverpakking voor drie wijnfles- sen, diedankzij demeegeleverde fitting, snoer en lamp meteen ookeen tafellampis. De lamplaat een skyline vanwijnflessen zien. EenSkywinedus,gemaaktvan gerecy- cledgolfkarton. Prijs:49,95 euro. www.davidgraas.com www.geschenkmetverhaal.nl


PS9


Duurzaamheid wint ook terreinindebouw


lange termijn. CAROLINEABCOUWER


Prinsengracht 1967-1968


DeLairessestr. 2005-heden


D 1966


Argonautenstraat 1966


Hilversum 1977-1993


Groenburgwal 1994-2004


tect Paul deRuiter –genomineerd met zijn ontwerp op Valschermka- de 36–wat.Eerlijk gezegd kende hij de prijs niet.Enhij is vermoede- lijkniet de enige.WantDeGroene Speld, een stimuleringsprijs vande gemeenteAmsterdamvoor eenper- soonof instantiedie aantoonbaar bezig is metduurzaamheid in be- staande en/of nieuwbouw,wordt volgendeweek donderdagvoor de tweede keer uitgereikt,samenmet twee evergreensonder dewoning- bouwprijzen: de Zuiderkerkprijs voor het bestewoningbouwproject van2010 en deGeurtBrinkgreve Bokaal–een aanmoedingsprijs voor het besterenovatie-ofheront- wikkelingsproject. DeRuiter is niet de enige die geno- mineerd is voorDeGroene Speld. Ookwoningbouwvereniging Far West maakt als opdrachtgevervan deduurzame renovatie vandeflat RemeijdeninOsdorp eenkans. Evenals architect PieterWeijnen vanFaroArchitecten voor eenzelf- bouwhuis op IJburg en Sharona Ce- ha, voor eensuccesvol project in Oostwaarbij eenontwerpwedstrijd voorduurzaam drijvendwonen meerdan 750mensen aanhet den- kenzette. Sharona Ceha kendeDeGroene


W


vrienden en kennissen. In de prak- tijk matchte het allemaal wonder- wel. Maar toen de kinderen gingen studeren –Kasper aan de Toneel- schoolenKimaandeFilmacademie –vondenwehet huisinHilversum opeens saai en stil.” “Wewilden terugnaar Amster- dam, en na heellangzoeken von- denweeengeweldigleukhuisopde Groenburgwal, tegenover de Kleine Komedie.” “Dat huis had alles watwebeslist


‘niet’wilden, want we warenop zoek gegaan naar eenwoonruimte zonder trappen, werkkamersvoor Kees en mij, plus eengrote kelder, en aangeen vandie eisenwerdvol- daan.Wemoesten daar trap op trap af, er wasgeen tuin, zelfs geen bal- kon,enik moestweer indeslaapka- mer gaanwerken.” “Maar ja ,wevielen voor het huis


en voor de plek. Achter elkraam waardoor je naar buiten keek, was het feest.Aan de voorkant en de zij- kant kekenweuit op de Amstel,en aan het eind vandegrachtlag het Zuiderkerkhof. Er waswel veel la- waai, vooral ’s nachts,als er boten met zuipendedagjesmensenuit Loosdrecht en Vinkeveen aanleg- den, somsweltweeofdrie rijen dik; wevoeldenonssomsalsofwein het oogvan eenorkaan zaten.” “Opden duurbegon ons dat op te


breken. We hebben nogoverwogen de slaapkamer geluiddicht te ma- ken,doordubbel glas inderamente zetten,maar datmochtniet vanMo-


‘De grootste fout vanons leven:een flat in Osdorp’


numentenzorg. En vooral toen ik lastkreeg vanmijn knie warendie zessteile trappen eigenlijk ook niet meertedoen.” “Toevalligzaten we een keer op te passen bijKimtoenKeesophet idee kwam om ‘heel eventjes’ naar een appartementencomplexindeDe Lairessestraat te gaan kijken, dat we op Funda hadden gezien.Twee uurlater washij nogsteeds niet te- rug, en toen hijeindelijk kwam op- dagen,zeihij:‘Dit ishetvolgensmij. Kommaarmee,ikheb tegendecon- ciërge gezegd dat we nogterugzou- denkomen.’Enikdacht: de con- ciërge?!Watkrijgenwenou?” “Maar inderdaad, ik vielmeteen


op één vandetweehuurapparte- menten die vrij waren, en Joop –de huismeester –iseen onmisbare schakel gebleken in het geheel. We hoevennooit meeriets te herstellen dat kapot is,dat doetJoop,enwe hebben een grotebinnentuin waar de bewonersvan tijdtot tijdeen feestorganiseren. En eenouder- wets liftjeniet te vergeten, nooit meer trappen. Voor ons is dit huis helemaal perfect.”


Speldwelenwas ontroerdtoen ze hoorde vanhaar nominatie. “Ik ben helemaal niet zo vanprijzen, maar als je je vier jaar langhebtingezet omduurzaamheid op de kaartte krijgen, is het fijn als dat dooran-


Natuurlijk, winnen is altijd leuk,maar daar zijn de genomineerden voor De Groene Speld niet echtmee bezig.Want duurzaamheid is een investering voor de


at de nominatie voor DeGroene Speld voor hembetekent?Tja, daar vraagjearchi-


derengewaardeerdblijkt tewor- den.” Duurzaamheidbegint voor Ceha


aan de basis.Endus is ze vooral blij met het resultaat vanhet project. “Wehebbennu53 goede ontwer- pen en hebben daarmee aange- toond dat het technischgezienmo- gelijkiszelfvoorzienendtewonen. Endat er zo veelmensen aande prijsvraagmee hebben gedaan– wehadden gehoopt op 75 en het werden er 750–was ook geweldig. Dat geeft toch maar aan datduur- zaamheid leeftonder demensen en


‘Twintigduizend euro in een keuken steken, ismakkelijker’


dat stimuleertanderenweerom zichervoor in te zetten.” Duurzaamheidisactueel,consta-


teertookDeRuiter,die al tijdens zijn studie in 1992 promotieonder- zoeknaar energiezuinige gebou- wendeed. Toen hijin1994 zijn ei- genarchitectenbureau begon, bleef hij zoekennaarmogelijkhedenom zo slimenduurzaammogelijkte bouwen. “Erzijn heelveelmogelijk- heden.Waar het vooralomgaat is de bereidheid eengebouwduur- zaamtemaken.Hetiseenmanier vandenken.Datbegint al in het ontwerp:bijvoorbeeld de stand van het gebouwten opzichtevan de zon. Oftewel: hoezorgjeervoor dat


je in de winter zo veelmogelijk warmtebinnen krijgt en in de zo- mer dewarmtejuistbuiten houdt.” In het eigenpand op de Val-


schermkade heeftDeRuiter eenin- stallatie voor opslagvanwarmte- en kou.Dekoudie in de winter wordt opgeslagen,wordt in de zo- mer gebruiktomhet pandte koe- len, enomgekeerdkan dewarmte in dezomerwordenopgeslagenom in de winter te gebruiken. DeRuiter:“Dat levert al snel een


energiebesparingvan veertigtot vijftigprocent op.Die investering hebjeerinvijf jaar tijduit,maar mensenvindendatmeestal toch eenmoeilijkebeslissing.Hetisge- makkelijkeromtwintigduizendeu- ro in eennieuwekeuken te steken. Dat geldtoverigens voor alletech- nologieinhuis.Iedereen looptwel rondmet eeniPhone en andere draagbaretechnologie,maar als hetomhet huisgaat,schrikkenwe ervoorterugomdat het zo ingewik- keld lijkt.Maar stelnudat je onder- wegerachterkomtdat je vergeten bentdeverwarming lagertezetten. Danishet toch mooi als je dat op af- standalsnog kunt doen.” Duurzaamheid zit ’mwatDeRui-


terbetreft somsin hele kleinedin- gen. “Alsik’savonds door de stad rij en ik zie in hoeveel kantoorge- bouwenhet lichtnogvolop brandt, denk ik: dat kantochwelwatmin- der.Endat geldtook voor thuis.Ik denk dat bijvijftigprocent vande huishoudens de thermostaat niet goed afgesteldstaat.Terwijlje, als je daareen halfuurtje voor gaat zit- ten, ontzettend veel geld en energie meekunt besparen.”


Het kantoor vanarchitectPaul deRuiter op de ValschermkadeinWest.


FOTO PIETER KERS


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48