Column
meer vrije tijd over houden, terwijl onze welvaart stijgt...
We kunnen met zijn allen
Robots nemen ons werk over, maar is dat nou erg?
Operators en monteurs kregen op die manier gesproken alar- men binnen en konden ook commando’s terug sturen naar hun procesbesturing. Het lijkt voor gebruikers van smart- phones een al lang bestaande techniek, maar doordat het nu ook via portofoons kan, zal het in de procesindustrie veel meer toegepast gaan worden. Het was één van de veertien genomineerde innovaties op de WOTS-beurs in Utrecht, be- gin oktober.
L
Ir. Martin van den Hout Sr. Management Consultant Agidens Consulting
martin.vandenhout@
agidens.com
Het is slechts één voorbeeld van de innovaties die we ieder jaar weer langs zien komen. Veel mensen worden bang van de steeds verdergaande auto- matisering en robotisering. Het feit dat we nu regelmatig robots op televisie zien, die voldoen aan het klassieke beeld van een mensachtige, vrij rondlopende pop, zal ongetwijfeld bijdragen aan hun angsten. Enkele jaren geleden nog, waren dit soort robots stuntelaars die steeds omvielen en niet wisten hoe ze om een tafel heen moesten lopen. Nu al kunnen ze vlot over een parcours met obsta- kels rennen, trappen op en af en zelfs salto’s maken. Het is begrijpelijk dat mensen den- ken dat deze robots hun werk gaan overnemen. Ze hebben
aatst zag ik, of lie- ver hoorde ik, een computer spreken via een portofoon.
immers een lichaam dat lijkt op dat van ons. Een lasrobot, zoals iedereen die al jaren kent uit de automobielindustrie, is duidelijk wat anders.
Toch bestaan de mechanise- ring en automatisering van mense-lijke arbeid al heel erg lang. In de oudheid namen os en paard al werk over van mensen. In de achttiende eeuw begon de mechanisatie van de landbouw, in de ne- gentiende eeuw die van de industrie. Nu is de diensten- sector aan de beurt. AGV’s rijden door ziekenhuizen en robots kunnen binnenkort bedden verschonen. We kunnen steeds meer werk verzetten met steeds minder mensen. De vraag is echter of dit alles erg is. Volgens mij niet. Het betekent dat we met zijn allen meer vrije tijd over houden, terwijl onze welvaart stijgt. We kunnen ons op andere zaken gaan richten. Veel mensen zijn bang dat we geen uitdagingen meer overhouden. Toch zijn die er nog genoeg. We hebben de komende eeuw bijvoorbeeld heel veel specialisten nodig, die ervoor gaan zorgen dat onze hele energievoorziening schoon en klimaatneutraal wordt. Ook hebben we men- sen in de zorg nodig, die de steeds groter wordende groep ouderen gaan verzorgen. Het is op zijn minst paradoxaal te noemen dat sommige kranten
of actualiteitenprogramma’s het ene moment roepen dat we met zijn allen langer door moeten werken, omdat we door de vergrijzing niet ge- noeg werkenden meer zouden hebben en dat ze even later beweren dat er straks voor niemand werk meer is. Elk van deze scenario’s zou uit kunnen komen, maar geen van beiden hoeft werkelijkheid te worden. Voorwaarde is wel, dat we goed nadenken over de verde- ling van de welvaart die de robots en machines in de toe- komst gaan voortbrengen en over de verdeling van het werk dat nodig is om onze maat- schappij draaiende te houden. Als je steeds meer goederen en diensten laat voortbrengen door machines, kan die wel- vaart niet alleen maar terecht komen bij de eigenaren van die machines. Je krijgt dan enkele superrijken en een hele grote groep armen. Afgezien van de vraag of dit moreel rechtvaardig is, is het ook eco- nomisch waanzin. Die rijken kunnen namelijk nooit alleen al die geproduceerde goede- ren kopen.
25
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48
