INTERVIEW


‘Marketing en sales professionals in de grafische sector zullen het duurzaamheidsverhaal perfect moeten beheersen’


Hoe komt dat denk je? “Veel heeft te maken met de verschuiving


van de aandacht van analoge naar digitale media. Zo is de tijd dat papier swatch boeken aanwezig waren in reclamebureaus allang voorbij. Ontwerpers die samen met een productiemedewerker of de drukkerij de passende papiersoort uitkozen voor een folder, brochure of mailing. Vanzelfsprekend zijn er nog ontwerpers die dit nog wel doen, maar het is niet meer een gewoonte. Daardoor wordt het ook moeilijker voor drukkerijen om de verschillende papiersoorten en veredeling te verkopen. Door het verminderde gebruik zijn ontwerpers en adverteerders ook minder bekend met de mogelijkheden. Ik kreeg een tijdje geleden een voorbeeld van reliëfdruk te zien van Canon. Hiervoor geldt dan de opgave om toepassingen te vinden waarvoor deze techniek relevant en versterkend is voor het product. Ik denk dat drukkerijen, printerfabrikanten en ontwerpers via workshops samen kunnen komen tot nieuwe toepassingen. Het aanbod van mogelijkheden is groot en het is erg jammer dat opdrachtgevers daar onvoldoende van op de hoogte zijn. Zeker in een tijd waar papier zich meer dient te bewijzen dan ooit. Met de nadruk op ‘performance’ marketing is het belangrijk te weten wat de extra investering in het benadrukken van het tactiele element extra oplevert. Daar is echter onvoldoende over bekend. Op de website van Print Power Europe proberen we via cases en interviews resultaten te presenteren, maar vaak blijkt het onmogelijk om resultaten toe te wijzen aan de bijzondere afwerking van drukwerk.”


Voorafgaand aan dit interview gaf je aan dat de zintuiglijke meerwaarde van print als thema eigenlijk ondergeschikt is aan andere ontwikkelingen in de sector. Kun je daar


wat meer over vertellen? “De papierindustrie en drukkerijen zijn al een aantal jaren stappen aan het zetten op het gebied van duurzaamheid. Cepi en Intergraf, de twee vertegenwoordigende verenigingen in Brussel, spelen daarin een belangrijke rol. Tot voor kort ging de duurzaamheidsdiscussie vooral over de oorsprong van papier en het verwerken en hergebruiken van papier. Maar sinds een aantal jaren is de aandacht verschoven naar de CO2


-uitstoot van


bedrijven. Na het Klimaatakkoord van Parijs zijn meer bedrijven hun uitstoot gaan meten en hebben zij duidelijke doelstellingen gesteld over de reductie van de uitstoot. Daarbij gaat het niet alleen over hun eigen uitstoot (Scope 1 en 2, red.), maar ook over de uitstoot die ze onder meer via de producten en diensten inkopen (Scope 3, red.). Om hun eigen uitstoot te verminderen kunnen ze bijvoorbeeld overschakelen van fossiele brandstoff en naar zelf opgewekte energie via zonnepanelen. Voor bedrijven die reclame voeren is de inkoop van reclame ook een uitstootpost. Het maken van folders, tijdschriften, advertenties, tv- en radiospots of internet banners brengt uitstoot met zich mee. Het uitzenden, verspreiden of online beschikbaar maken kost ook weer CO2


. Sommige bedrijven


doen extra veel moeite en hebben hun nul-emissie doelstelling erg scherp


gezet, ver voor de richtdatum van 2050. Sommige adverteerders zoals Unilever en Reckitt willen dat doel al tien jaar eerder bereiken. Maar belangrijker, sommige reclame- bureaus willen de emissies van hun leveranciers al eerder drastisch verminderen. Omdat drukwerk nog steeds een belangrijke toepassing van reclame is, zijn hun doelstellingen erg relevant voor drukkerijen. Van een aantal van deze grote reclamegroepen is ondertussen hun plannen bekend. Zo willen WPP, Omnicom en Publicis tegen 2030 de helft van de uitstoot via aankopen (Scope 3, red.) verminderen. Dit zijn wereldwijd de grote reclame- en mediagroepen met elk tientallen bureaunetwerken. Meta en Google willen tegen die tijd net- zero zijn voor hun Scope 3-uitstoot. De grote vraag is natuurlijk hoe ze die reductie zullen bereiken. Volgens het duurzaamheidsverslag van WPP vertegenwoordigden aankopen van media (Scope 3, red.) 54% van hun totale emissie. Het verminderen van die emissies zal dus impact hebben op de keuze van media. En juist daar wordt het ingewikkeld. Want hoe bepaal je de emissies van media? Er zijn verschillende carbon calculators beschikbaar en geen enkele meet dezelfde zaken op een vergelijkbare manier. En dan zijn er nog verschillende rekenmethodes per medium. Want het meten van de CO2


-uitstoot van televisie is natuurlijk


anders dan die van een online banner. En wat te doen met al die cloudservers die wereldwijd draaien om websites te hosten? Wereldwijd zijn er drie organisaties die zich bezighouden met deze


imprintant 7


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20