Het Nieuwsblad 20100325

16 NIEUWS

DONDERDAG 25 MAART 2010

VERLAMDE LYNN RISKEERT GEEN SPITSVOETEN OF DOORLIGWONDEN MEER

‘Elk ziekenhuis moet zo’n voetkussen hebben’

Lynn van Vugt (16), het Kempense meisje dat herstelt van een verlamming, is lovend over een uitvinding van de moeder van haar hartsvriendin. ‘Met het kussen dat zij liet maken, hoef ik me geen zorgen meer te maken over mijn voeten’, zegt ze. ‘Als ik rust, liggen ze altijd in de juiste

positie.’ IVO MEULEMANS

De wereld van Lynn uit Weelde bij Turnhout stortte op 11 december in. Kort nadat de studente schoon- heidsverzorging een examen had afgelegd, kreeg ze last van duize- ligheid en tintelingen in de han- den. Amper twee dagen later raakte haar lichaam razendsnel verlamd en moesten artsen haar in een coma brengen. Specialisten in Leuven stelden vast dat Lynn aan het syndroom van Guillain-Barré (GBS) leed, een zeldzame zenuwaandoening die slechts één op de 100.000 men- sen treft. Lynn kon op een bepaald moment niet meer zien of ruiken en zelfs haar oogleden niet meer sluiten. Intussen herstelt ze lang- zaam. Sinds vorige week verblijft

MET MIJN UITVINDING MOETEN AFWIJKINGEN AAN VOETEN BIJ BEDLEGERIGE PATIËNTEN TOT HET VERLEDEN BEHOREN

Heidi Wens,

uitvinder voetkussen

ze in het revalidatiecentrum in Pulderbos en mag ze in het week- end naar huis. ‘Dinsdag heb ik voor de eerste keer op krukken ge- lopen’, zegt ze. ‘Mijn kuiten en

’’

halsketting(en)

Schitter

met deze

exclusieve

‘Les Cordes’

Nu zaterdag in

JEWELLERY & ACCESSORIES

Les Cordes is verkrijgbaar bij de betere damesboetieks. Voor meer info, surf naar www.lescordes.be

€34,99

i.p.v.

€89

De voeten van de tijdelijk verlamde Lynn rusten in het kussen dat ontworpen is door Heidi Wens (links), mama van haar hartsvriendin Evelien (midden).

© Lily Leys.

voeten deden pijn, maar ik was dolblij.’ Dat ze al aan het revalide- ren is, dankt Lynn naar eigen zeg- gen voor een stuk aan Heidi Wens (44) uit Merksplas, de mama van haar boezemvriendin Evelien (16). ‘Al twee maanden was Lynn ge- kluisterd aan haar bed. Als je te- nen dan niet naar het plafond wij- zen, riskeer je spitsvoeten te krij- gen. Bij die kwaal kort je achilles- pees in’, zegt Heidi. ‘Omdat het

VOETKUSSEN TEGEN DOORLIGWONDEN

■ Een zeldzame ziekte dreigde Lynn haar hele lichaam te verlammen.

■ In het UZ Leuven kroop ze door het oog van de naald.

■ Sinds vorige week verblijft ze in een revalidatiecentrum waar ze volledig hoopt te herstellen.

■ Om Lynn te beschermen tegen spitsvoeten en doorligwonden, ontwierp Heidi Wens een speciaal voetkussen.

met Lynns voeten verkeerd dreig- de te lopen, heb ik naar een oplos- sing gezocht.’

Meubelstofferen

Een avond lang brak Heidi zich het hoofd. ‘De dag nadien stapte ik met mijn ontwerp naar de leer- krachten en leerlingen van de op- leiding meubelstofferen

in de

school waar ik werk’, vertelt Hei- di, die technisch adviseur is in het Buso Kristus Koning van Sint- Job-in-’t-Goor. ‘Iedereen was laai- end enthousiast. De leerlingen van het laatste jaar maakten uit polyether de juiste vorm en de

tweede klas ontfermde zich over de hoes.’ Vier weken geleden stond juf Hei- di met haar prototype aan het bed van Lynn. ‘Mijn voeten pasten perfect in het kussen. Ze kunnen niet meer kantelen. Ook het risico op doorligwonden aan mijn hielen is weg’, zegt Lynn. ‘Op elk zieken- huisbed ligt een hoofdkussen, maar van een aangepast voetkus- sen voor bedlegerige patiënten is geen sprake. Heidi’s uitvinding zou in elk ziekenhuis beschikbaar moeten zijn.’ Heidi Wens laat haar uitvinding alvast beschermen door een oc- trooi. ‘Toen ik het kussen bij Lynn ging passen, was de belangstel- ling bij verpleegkundigen en kine-

sisten groot. Als jij geen patent aanvraagt, dan doen wij dat wel,

zegden mijn vriendinnen’, vertelt Heidi. ‘Of ik het op grote schaal wil laten produceren? Daar lig ik niet wakker van. Ik heb het ge- daan om Lynn te helpen, maar met deze uitvinding zouden afwij- kingen aan voeten bij bedlegerige patiënten tot het verleden moeten behoren.’ Lynn gaat er intussen van uit dat ze volledig herstelt. ‘De weg is nog lang, maar ik trek me op aan een kaartje dat ik kreeg van Ruben, een motorcrosser die verlamd raakte. Zijn motto: gaat niet be- staat niet’, zegt ze.

Discussie over tuchtstraf na zelfmoord politieman

De zelfmoord van een Ieperse politiecommissaris

en zijn

vrouw voedt de discussie over het tuchtrecht bij de politie. De man stond op het punt ambts- halve ontslagen te worden, maar de christelijke vakbond noemt die

sanctie

zwaar. MARTIN TYTGAT

Ronald Verbeke (57) en zijn vrouw Veerle Vanhalst

(51) maakten

maandagavond samen een eind aan hun leven in het voormalig politiegebouw van Ieper. Alge- meen wordt aangenomen dat het dreigende ontslag van de Ieperse politiecommissaris aan de basis lag van die radicale beslissing. Een bron binnen het politiecollege van de zone Arro Ieper bevestigt dat er een tuchtprocedure tegen de commissaris liep. Vrijdag werd Verbeke ingelicht dat het college hem ambtshalve wilde ontslaan. Na afzetting is dat de op één na zwaarste sanctie. ‘De sanctie was het gevolg van het aanhoudende alcoholprobleem van de man, dat al aansleepte van toen hij nog hoofd van de gemeentepolitie in Wervik was, en echt problemati-

Ronald Verbeke in ‘94, toen hij commissaris was van Wervik. ©PHK

sche vormen aannam. Onlangs was hij opnieuw ’s ochtends al dronken op het werk verschenen. Overigens liep er al een vorige maatregel tegen hem om dezelfde redenen, waarbij een deel van zijn wedde werd ingehouden’, luidt het. Jos Stragier van het ACV-Openba- re Diensten, die het tuchtdossier tegen Verbeke opvolgde, noemt de voorgestelde sanctie fel overdre- ven. ‘Ontslag staat niet in verhou-

veel te

ding tot de feiten die de commis- saris werden aangewreven. Er waren nog heel wat gradaties tus- sen de eerder opgelegde sanctie en het ontslag’, zegt de vakbonds- man. De Ieperse burgemeester Luc De- haene (CD&V) is het daar als voor- zitter van de politieraad van Arro Ieper niet mee eens: ‘Wij hadden na de eerdere straf geen andere mogelijkheid dan de man te ont- slaan.’ Vakbondsman Stragier stelt vast dat elk politiecollege nu auto- noom beslist, waardoor voor een- zelfde vergrijp afhankelijk van de politiezone een andere sanctie kan volgen: ‘Het kan niet langer dat een politiek orgaan – het poli- tiecollege bestaat uit burgemees- ters – sancties kan opleggen. Wij pleiten voor de oprichting van provinciale tuchtraden onder lei- ding van een beroepsmagistraat.’ Burgemeester Dehaene – en met hem veel van zijn collega’s – is daar radicaal tegen. ‘Als werkge- ver komt het het politiecollege toe om eventuele sancties op te leg- gen, want uiteindelijk zijn het de gemeenten die de politie betalen.’ Page 1 | Page 2 | Page 3 | Page 4 | Page 5 | Page 6 | Page 7 | Page 8 | Page 9 | Page 10 | Page 11 | Page 12 | Page 13 | Page 14 | Page 15 | Page 16 | Page 17 | Page 18 | Page 19 | Page 20 | Page 21 | Page 22 | Page 23 | Page 24 | Page 25 | Page 26 | Page 27 | Page 28 | Page 29 | Page 30 | Page 31 | Page 32 | Page 33 | Page 34 | Page 35 | Page 36 | Page 37 | Page 38 | Page 39 | Page 40 | Page 41 | Page 42 | Page 43 | Page 44 | Page 45 | Page 46 | Page 47 | Page 48 | Page 49 | Page 50 | Page 51 | Page 52 | Page 53 | Page 54 | Page 55 | Page 56 | Page 57 | Page 58 | Page 59 | Page 60 | Page 61 | Page 62 | Page 63 | Page 64 | Page 65 | Page 66 | Page 67 | Page 68 | Page 69 | Page 70 | Page 71 | Page 72 | Page 73 | Page 74 | Page 75 | Page 76 | Page 77 | Page 78 | Page 79