34
EXTRA
VRIJDAG 5 MAART 2010
BOEKEN OP VRIJDAG
KRISTIEN HEMMERECHTS SCHRIJFT DAGBOEK OVER LEVENSMOE ZIJN EN HET
Schrijven als tegengif voor
‘Vrees niet dat ik me straks ga opknopen’, stelt
dachte waarin schrijvers zich mee. Ik had het ook sterk na de minst. Vandaar dat ik het in dit
Kristien Hemmerechts ons gerust, maar wel eens durven te wentelen. dood van mijn eerste kindje. Je dagboek ook heb over een Fritzl
anderhalf jaar geleden speelde de schrijfster
‘Het was echt zo, en ik denk niet blijft dat meedragen en het sta- en een Kim De Gelder. Veel men-
wel serieus met de gedachte een einde aan haar
dat het zo uitzonderlijk is. Wel pelt zich wellicht op, al kunnen sen krijgen nogal wat op hun
leven te maken. Ze heeft daarover het
meer mensen zullen het gevoel volgens mij ook mensen die niet bord gesmeten door het leven,
herkennen dat ze in hun leven met verlies zijn geconfronteerd alleen zie je het niet altijd of wil-
indrukwekkende dagboek ‘De dood heeft me alles hebben gehad en dat zwaar het gevoel kennen van het is vol- len we het niet zien.’
een aanzoek gedaan’ geschreven. JO DE RUYCK
om dragen kan zijn. Ik maak doende geweest.’
trouwens een onderscheid tus- ‘Na Hermans dood wenste ik Maar niet iedereen overweegt
Het is even slikken wanneer je sen zelfmoord en levensafron- mezelf overigens niet dood. Bij er een eind aan te maken.
de eerste zin van De dood heeft me ding. Zelfmoord is de wan- het verlies van mijn twee kinde- ‘Ik overwoog het in het besef dat
een aanzoek gedaan leest: ‘Ik ben hoopsdaad à la Yasmine, dat cri- ren was ik telkens bodemloos ik het niet zou doen. Om te be-
IK BEN GEEN
een blanke vrouw van drieën- sismoment dat misschien ver- diep gegaan in het rouwen. Toen ginnen heb ik geen zin me voor
PIEPKUIKEN
vijftig jaar en ik overweeg mijn meden had kunnen worden was Herman stierf, wist ik dat ik niet een trein te gooien. Dat zou erg
leven af te ronden.’ Die eerste de juiste persoon er geweest om nog eens zo diep kon gaan. Als onprettig zijn voor mij en voor
MEER. IK BEN
woorden van het dagboek dat ze haar op te vangen.’ ik dat deed, zou ik er nooit meer de machinist. Bovendien heb ik
54 EN
negen maanden lang zou bijhou- ‘De levensafronding waarover uitkomen. Met ouder worden een dochter van wie ik heel veel
den schreef Kristien Hemme- ik het heb, komt voort uit de kunnen mensen zich niet meer hou. Dit boek voert geen argu-
EIGENLIJK
rechts op donderdag 9 oktober vaststelling dat ik met 54 geen veroorloven zo heftig te rouwen. menten aan voor zelfmoord,
ZIT IK NIET
2008, om 21u54 om precies te piepkuiken meer ben. Ik heb Daar hebben ze gewoon de ener- maar het is wel een sterk plei-
zijn. mijn liefdesleven gehad, kinde- gie niet meer voor.’ dooi om het zelfbeschikkings-
TE WACHTEN
‘Natuurlijk meende ik dat toen’, ren gekregen, professioneel aar- ‘Voorts heb ik mezelf vaak ge- recht bij levensafronding te ver-
antwoordt ze op onze vraag of dig wat meegemaakt, veel ge- censureerd in het verlangen groten.’
OP MEER. we dit mogen klasseren bij het reisd en eigenlijk zit ik niet te mijn leven af te ronden. Enkele
HET IS
soort gekoketteer met de wachten op meer. Het is genoeg keren begon ik er over te schrij- Is het niet wat unfair tegen-
doods- geweest.’ ven, maar die aanzetten verdwe- over uw man Bart en dochter
GENOEG
ge- nen telkens in een donkere lade. Kathy om met uw wens tot le-
GEWEEST
Waarom zat u net tóen Tot ik die avond besloot het ein- vensafronding naar buiten te
met dat gevoel en niet delijk eens op papier te zetten. komen terwijl zij wel proberen
’’
na de dood van uw Niet dat ik er toen depressief bij een goede echtgenoot en doch-
vorige man Her- liep, maar met het idee dat mijn ter te zijn?
man De Coninck leven rond was, zat ik wel. Het ‘Ze kennen me, dit komt niet uit
of nadat u twee zal vreemd klinken, want ik ben de lucht vallen. De dood is geen
van uw kinde- een erg actieve vrouw en ik doe taboe onder ons. Bovendien ge-
ren verloor? boeiende dingen, maar toch kan niet ik ervan als mijn dochter of
Kristien het ook allemaal zwaar op me mijn stief- en kleinkinderen ko-
Hemme- wegen. Precies door het eens uit men en ik doe hele fijne dingen
rechts: ‘O, te spreken kon ik die last lichter met mijn man... Daar gaat het
maar ik leef maken en daarin ben ik niet al- niet om. Wel dat we gedwongen
daar al lang leen, merk ik. Ik kreeg al ver- worden in een fabeltje van liefde
schillende reacties van mensen en vriendschap terwijl mensen
die herkennen wat ik zeg, die elkaar ongelooflijk de duivel
ook weten hoe moeilijk het is om kunnen aandoen. Dát kunnen
te praten over doodsverlangen zeggen werkt voor mij bevrij-
en verlangen naar afronding.’ dend. Pin je vooral niet vast op
‘We leven in een cultuur waarin Oei Kristien, wil je niet meer leven?
we ten onder gaan aan de tiran- Bekijk dit boek als een uitnodi-
nie van leuk en gezellig. Ik kreeg ging om na te denken over leven,
ook al telefoon van iemand die dood én levenseinde. Want ver-
vond dat ik weer eens iets leuks gis je niet, euthanasie blijft een
moest schrijven. Tja, alles moét heikele kwestie. Kijk maar de
tegenwoordig fantastisch zijn, ophef rond de dood van Hugo
maar vaak is het leven dat aller- Claus.’
U wilt nog een stapje verder
BEKIJK DIT BOEK ALS gaan dan wat de wet nu toelaat
EEN UITNODIGING OM
qua levensbeëindiging?
NA TE DENKEN OVER
‘Het leven is een recht maar
wordt soms ook voorgesteld als
LEVEN, DOOD ÉN
een plicht. Dit boek sterkt me in
LEVENSEINDE. WANT mijn overtuiging dat mensen bo-
VERGIS JE NIET,
ven de 75 het recht moeten krij-
EUTHANASIE BLIJFT EEN
gen te kiezen voor sterven, ook
HEIKELE KWESTIE
als ze niet terminaal ziek zijn en
niet ondraaglijk lijden. Je kunt
’’
tegenwoordig op zulke prachti-
ge wijzen sterven. Je krijgt een
spuitje en je valt in slaap, je
krijgt een tweede prik en je hart
valt stil. Heerlijk toch?’
Kristien Hemmerechts: ‘Alles
moet tegenwoordig Liever zo dan af te takelen?
fantastisch zijn, maar vaak is ‘Ik ben niet bang van dood zijn,
het leven dat allerminst.’ maar er zijn wel vreselijke ma-
©Katrijn Van Giel nieren om te sterven. Omkomen
in een brand, verdrinken of da-
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72