I don’t have to set boundaries, the separation between life and work is there automatically”.


PROJECT WITH DOG SHELTERS


For Deborah, dogs are more than just pets; they are guardians of the soul, companions in the journey of life. It is this deep personal connec- tion that drives her to action, spurring her to take up the mantle of advocacy and lend her voice to those who cannot speak for themselves.


“Dogs are a gift of life, together with music; Per- haps more, dogs saved me from myself.


I take care of many dogs, both in my shelter and in others; also in other cities and countries”.


“They deserve to be revered, and not thrown away or treated badly. Italy is not yet a fair country towards dogs. I hope there were severe penalties for those who mistreat a dog, abandon them or even kill them”. She admits.


In Italy, where the streets echo with the pitter-pa- tter of countless stray paws, Deborah’s passion for animal welfare takes on a poignant urgency. Through her own shelter and collaborations with others, she works tirelessly to ensure that no dog is left behind, no matter how dire the circumstan- ces.


“I have many people who help me obviously. What I do is help dogs together with other people: I put in the money, others put in their time.It makes me feel good”.


Yet, the path to animal welfare is not without its challenges. Deborah’s heart weighs heavy with the knowledge that her efforts are but a drop in the ocean—a drop amidst a sea of 500,000 stray dogs in Italy alone. The grim reality of local ken- nels, overflowing with forgotten souls condemned to a life of solitude and despair, serves as a stark reminder of the uphill battle that lies ahead.


But for Deborah, every challenge is met with unwavering resolve—a resolve fueled by the memory of her beloved Penelope, whose passing ignited a flame of purpose within her soul. In her memory, she presses forward, channeling her grief into action and her pain into compassion.


“The local kennels are full of dogs who will never see a stroke or a walk... they come in, become a number and die alone, condemned for life for ha- ving done nothing. But since my Penelope died I’ve been trying to help as many dogs as possible for her too”.


For every dog she saves, every life she touches, she honors Penelope’s legacy and reaffirms her com- mitment to making a difference in the world—one paw at a time.


stellen, de scheiding tussen leven en werk is er automatisch”.


PROJECT MET HONDEN


Voor Deborah zijn honden meer dan alleen huisdieren; ze zijn bewakers van de ziel, met- gezellen op je levensreis. Het is deze diepe persoonlijke verbinding die haar tot actie drijft, haar aanspoort om de rol van pleitbezorger op zich te nemen en haar stem te lenen aan degenen die niet voor zichzelf op kunnen komen.


“Honden zijn een geschenk van het leven, samen met muziek. Misschien nog


hebben me van mezelf gered. Ik zorg voor heel veel honden, zowel in mijn asiel als in andere opvang centra; ook in andere steden en landen”.


“Ze verdienen het om vereerd te worden, en niet weggegooid of slecht behandeld. Italië is nog geen rechtvaardig land voor honden. Ik hoop dat er zware straffen waren voor degenen die een hond slecht behandelen, hen in de steek laten of zelfs doden”. geeft ze toe.


In Italië, waar de straten echoën met het getik van ontelbare zwerfpoten, krijgt Deborah’s passie voor dierenwelzijn een prangende urgentie. Via haar eigen asiel en samenwerkingen met anderen werkt ze onvermoeibaar om ervoor te zorgen dat geen enkele hond wordt achtergelaten, ongeacht hoe nijpend de omstandigheden zijn.


“Ik heb uiteraard veel mensen die me helpen. Wat ik doe is honden helpen samen met andere men- sen: ik leg het geld in, anderen leggen hun tijd in. Het geeft me een goed gevoel”.


Toch is het pad naar dierenwelzijn niet zonder uitdagingen. De wetenschap dat haar inspan- ningen slechts een druppel in de oceaan is weegt Deborah zwaar—één druppel te midden van een zee van 500.000 zwerfhonden alleen al in Italië. De grimmige realiteit van lokale kennels, overvol met vergeten zielen veroordeeld tot een leven van eenzaamheid en wanhoop, dient als een schrij- nende herinnering aan de moeizame strijd die voor ons ligt.


Maar voor Deborah wordt elke uitdaging begroet met onwankelbare vastberadenheid—een vast- beradenheid gevoed door de herinnering aan haar geliefde Penelope, wiens overlijden een vlam van doelgerichtheid in haar ziel ontstak. Ter ere van haar zet Deborah door, ze zet haar verdriet om in actie en haar pijn in mededogen.


“De lokale kennels zitten vol met honden die nooit een aai zullen krijgen of een wandeling... Ze komen binnen, worden een nummer en sterven alleen, veroordeeld voor het leven zonder dat ze iets verkeerd hebben gedaan. Maar sinds mijn Pene- lope stierf, probeer ik zoveel mogelijk honden te helpen, ook voor haar”.


Voor elke hond die ze redt, elke ziel die ze raakt, eert ze de erfenis van Penelope en bevestigt ze haar toewijding om een verschil te maken in de wereld van dierenwelzijn.


mixmagnl.com 29 sterker; honden


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58