Ooggetuige
51
om de opmars
‘Vlak voordat we op pad gingen om de “blocking position” bij Srebrenica in te nemen, werd ons medegedeeld: “We gaan over van blauw naar groen, nu is een goed moment om je testament te maken.” Dat geeft wel aan hoe serieus de situatie was op 10 juli 1995.’ Aan het woord is boordschutter en Dutchbatter Paul Boomsma die 23 was toen hij in Sebrenica diende. ‘Van ons werd verwacht dat we de Serven zouden tegenhouden. Het leek ons niet realistisch om met zo weinig mensen en middelen op te kunnen treden tegen een Bosnisch-Servische overmacht. Ons werd aangeraden om een afscheidsbrief te schrijven. Als we al niet doorhadden wat de realiteit
V
was, dan werd dat op dat moment wel duidelijk’, herinnert Boomsma zich. Eigenlijk zijn Boomsma en zijn kameraden nog maar net bekomen van het verschrikkelijke nieuws dat Raviv van Renssen is omgekomen. Van Renssen is geraakt door de scherven van een handgranaat die nota bene een moslimstrijder, wiens thuisbasis de Dutchbatters hielpen beschermen, naar zijn voertuig wierp. ‘De spanning in de enclave liep al een aantal dagen flink op. Er was al gesproken over luchtsteun om een aanval van de Bosnische Serven op de enclave tegen te houden. Maar de luchtsteun was steeds afgewezen. Mochten de Bosnische Serven toch de blocking position negeren, dan pas kon “close air support” toegepast worden.’
Handgranaten In een YPR met als zwaarste bewa- pening een .50 machinegeweer, rijden Boomsma en zijn collega’s de heuvel ten zuiden van Srebrenica op. Vanaf hier was er goed zicht op de naderende Bosnisch-Servische eenheden. ‘Maar die mochten we kennelijk niet zien, want opeens zaten we midden in explosies. Het was een tank. Hij richtte vlak voor ons voertuig,
‘We hebben zo geprobeerd
te vert ragen ’
zo bleek achteraf. Zo beletten ze ons verder de heuvel op te rijden.’ Boomsma schat dat de tank zo’n twee kilometer verderop stond. ‘Op zo’n afstand kan je wel met opzet naast je doel schieten, maar met een T54- of T55-tank is het toch heel makkelijk om te “missen” en alsnog het doel te raken. Paniekerig kreeg de chauffeur de opdracht om achteruit weg te rijden. In volle vaart schoten wij van de weg. Gelukkig stonden er wat bomen, anders waren we
OV Paul Boomsma ER
Paul Boomsma (47) diende als soldaat 1 bij het 13e Infanteriebataljon Luchtmobiel, Dutchbat III, in de enclave Srebrenica. Hij was boordschutter van een YPR-pantserrupsvoertuig. Nu is hij deels afgekeurd vanwege (psychische) gezondheidsklachten. Hij heeft een militaire invaliditeitsuitkering, maar werkt ook bij een garnalenverwerker.
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76
