search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
020


020 Onvergetelijk


Nog geregeld denkt fysiotherapeut Adriaan Stoltenkamp terug aan een patiënt uit zijn beginjaren.


Tekst: Adriaan Stoltenkamp


100 procent gezond


Op mijn 24e begon ik vol enthousiasme mijn eigen fysiotherapiepraktijk. Uit reacties maakte ik op dat patiënten mij geregeld veel jonger schatten; ik werd vaak aangezien voor iemand van 18. Op een dag kreeg ik een telefoon tje


van een adellijke dame die thuis behan- deld wilde worden voor nekpijn. Toen ik bij haar imposante huis aankwam en aan belde, opende zij de deur. “Ik ben Adriaan Stoltenkamp”, stelde ik mezelf voor. “U belde voor een afspraak.” Ze bekeek me van top tot teen, keek langs me heen en vroeg toen: “Is je vader ziek?” Ik antwoord- de dat ik de fysiotherapeut was. Toen ik eenmaal binnen was, wilde ze


weten of ik erg vermogend was. “Mevrouw, ik ben rijker dan u”, gaf ik als antwoord. “Heeft u meer dan 30 miljoen?”, vroeg ze verrast. “Mevrouw, ik ben 100 procent gezond, maar u niet.” “Meneer Stoltenberg, wat een fantas- tisch antwoord”, zei ze. De fysiothe- rapiebehandelingen leidden al snel tot het gewenste resultaat en werden stopgezet. Vijf jaar later belde haar privé-


verpleegkundige me opnieuw voor behandelingen aan huis. Van het statige voorkomen van mijn adellijke patiënt was weinig over. Mevrouw bleek een vorm van alcoholisme te hebben ontwikkeld en zag er onver- zorgd uit. Om meteen duidelijkheid te scheppen, vertelde ik haar dat er tijdens mijn bezoeken geen sprake kon zijn van alcoholgebruik. Bij de derde sessie was ze echter duidelijk aangeschoten. Ik herinnerde haar aan onze afspraak en liep in een opwelling naar haar drankvoorraad, pakte de flessen en goot ze leeg in de goot- steen. Op weg naar huis had ik spijt van mijn daad. Wat als ik die dure drank (whiskey, cognac, gin) moest vergoeden?


De volgende dag belde haar zoon met de mededeling dat hij me meteen persoon lijk wilde spreken. Enigszins nerveus begaf ik me naar de afspraak. Ik trof een keurige heer die me vroeg plaats te nemen in de bibliotheek. “Mijnheer Stoltenkamp, ik heb ge-


hoord wat u met mijn moeders drank heeft gedaan en ik sta daar volledig achter. Ze is helemaal de weg kwijt door zo veel te drinken.” Opgelucht keerde ik na ons gesprek terug naar de praktijk. Drie jaar later vroeg de huisarts


me om mevrouw thuis te mobiliseren vanwege bedlegerigheid. Alle grandeur was verdwenen: onder de sprei lag een mager, verschrompeld lichaam. Zodra ze me zag, was het eerste wat ze zei: “Jij bent 100 pro- cent gezond, maar ik niet.” Zoals de huisarts al had ingeschat, overleed ze enkele weken later. Elke keer als een patiënt met klach-


ten komt, denk ik terug aan dat ene moment: jij bent 100 procent gezond, maar ik niet.


Dit verhaal staat ook in Arts en Auto 7/8, juli/augustus 2024.


In de herhaling


Een van de vaste rubrieken in Arts en Auto is ‘Onvergetelijk’, waarin zorgprofessionals een herinnering delen aan een bijzondere patiënt, indrukwekkende gebeurtenis of grappige ervaring. Uit lezers onderzoek blijkt dat de rubriek de populairste is van alle rubrieken in Arts en Auto. Opvallend genoeg óók bij studenten. Daarom in Arts en Auto Student het beste uit ‘Onvergetelijk’.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28