search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
VETERAAN PETER WILL KIJKT TERUG OP DE INZET VAN NEDERLANDSEMILITAIREN IN INDIË


‘Knechtjes van de suikerberen’


Peter Will bij het monument voor de gevallenen in Veenendaal. Foto: Birgit de Roij Door: Jan Schoeman


Zijn jeugdervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog leidden ertoe dat Nijme- genaar Peter Will zich in 1945 als oor- logsvrijwilliger aanmeldde bij het Korps Mariniers. In 1947 werd hij uitgezonden naar Indië. Achteraf concludeert hij over die periode dat het op het hogere niveau om andere dingen ging dan orde en vrede brengen. “Zeker in de latere jaren waren we toch vooral loopjongens in dienst van het economisch belang.”


“M 40 APRIL 2015


ijn beide ouders waren zeer prin- cipieel tegen het nationaalsocia-


lisme en mijn vader, daarin gesteund door mijn moeder, was ook actief in het verzet. Hij heeft dat met de dood moeten bekopen: hij werd op 1 december 1943 opgepakt en als politiek gevangene naar Duitsland afgevoerd. Daar is hij ergens in april 1945 als gevolg van uitputting omge- komen. In mei 1966 konden zijn stoffelijke resten worden geïdentifi- ceerd waarna er een herbegrafenis op het ereveld Loenen volgde”, vertelt Peter Will (86). Maar dat was niet de enige belangrijke ervaring: “Ik volgde in Nijmegen lager onderwijs op de Klokkenberg en afhankelijk van het lokaal waar ik zat, keek ik jarenlang


uit op ofwel de vernielde Waalbrug, ofwel de vernielde Spoorbrug. Als jong jochie word je dan wel heel nadrukkelijk geconfronteerd met het geweld en de zinloze vernielingen die het gevolg zijn van oorlog.”


Kwaad bestrijden Will werd gegrepen door een wer-


vingsposter van het Korps Mariniers, waarin werd opgeroepen om na een opleiding in de Verenigde Staten ook Indië te gaan bevrijden. “Ik wist eigenlijk niets van het korps af en ben dus stomtoevallig marinier geworden. In 1945 was ik nog te jong en uiteindelijk ben ik ook niet in Amerika opgeleid, maar vanaf augus- tus 1946 gewoon in Bergen op Zoom. Van die keuze heb ik nooit spijt gehad. Natuurlijk, op basis van mijn


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65