Auteur: Lisette Biesenbeek | Fotograaf: Liesbeth van den Bos


Bekend gezicht Stef Bos ‘Ik heb dezelfde ogen. En ik krijg jouw


trekken om mijn mond’. Het zijn de eerste zinnen van het prachtige ‘Papa!’, de hit waar- mee de Nederlandse singer-songwriter Stef Bos muzikaal doorbrak. Het lied gaat over zijn eigen vader, die tot zijn dood in 2014 in verzorgingshuis De Engelenburgh In Veenendaal verbleef. Ouder worden ziet Stef Bos als een loutering. ‘Het is heel belangrijk dat mensen, hoe oud ze ook zijn, nog een vooruitzicht heb- ben. Een doel.”


‘Thuis over


Midden in het leven Zijn roots liggen in Veenendaal,


maar tegenwoordig verdeelt Stef Bos zijn tijd tussen maar liefst drie landen waar hij zich thuis voelt –Zuid-Afrika, Neder- land en België. ‘Drie landen waar mijn taal in een of andere vorm wordt gesproken’, vertelt hij. ‘Thuis gaat voor mij vooral over mensen met wie je je leven kunt delen en die me begrijpen in wie ik ben en waar ik vandaan kom. Ik voel me thuis bij mijn gezin en bij mijn vrienden. Thuis is ook de plek waar mijn kinderen zijn geboren en opgroeien, en thuis is het dorp waar ik van- daan kom. Wat dat betreft kan ik op veel plekken thuiskomen.’


Op zijn plek Het dorp waar hij vandaan


kwam, Veenendaal, is ook de plek waar zijn vader tot zijn dood in De Engelenburgh woonde. ‘Het was zijn eigen keuze om daar te gaan wonen na een hersenbloeding en meer-


gaat voor mij mensfasen’


‘


dere fysieke moeilijkheden. Ik heb altijd het gevoel gehad dat hij daar op zijn plek was, tus- sen mensen uit zijn dorp met wie hij zijn verleden kon delen. Mijn broer en zus, die dich- terbij woonden, waren meer betrokken bij zijn zorg dan ik. Ik woonde veelal in Zuid-Afrika toen hij naar De Engelenburgh verhuisde. Wel ben ik vaak bij hem geweest. Ik had veel aan de gesprekken tussen ons twee.’


Louterende fase Wat ouder worden voor Stef zelf


betekent? ‘Ongeacht de fysieke beperkingen die opdoemen vind ik het geestelijk een louterende fase. ik zie alles meer in per- spectief en dat is voor waarover ik zing en schrijf een verrijking. Ik heb gelukkig ook een beroep dat niet met pensioen gaat. ik kan me niet voorstellen dat ik niets meer te schrijven heb. Het leven is een reis met toppen en dalen die in mijn liedjes terug- komen. Met het ouder worden


valt de druk weg om jezelf te bewijzen en dat schept voor mij veel ruimte. Wat dat betreft heb ik geluk met het beroep dat ik uitoefen.’


Verhaal of lied Waar hij zichzelf ziet in de toe-


komst, en met wie, daar heeft hij nog geen beeld bij. ‘Ideaal zou zijn dat ik met vrienden een eigen thuis creëer, maar ik ben laat vader geworden en dat biedt toch een ander per- spectief. Ik zou graag willen dat wij ouderen meer betrekken in de samenleving. Hun ervaring gebruiken. Ze niet wegzetten in een bejaardentehuis. Toen mijn vader negentig werd, hebben we samen een boek gemaakt met foto’s van hem en teksten van mij. Toen ontdekte ik hoe belangrijk het is dat mensen, hoe oud ze ook zijn, nog een vooruitzicht hebben. Een doel. Daarbij, ik heb oudere mensen graag. Er zit altijd een verhaal in…en soms zelfs een lied.’


met charim | 17


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24