DA MOUTH
/ VIEW ABOUT Beeld_Menno van der Meulen
apart jaar aangezien alles letterli k GEDOMINEERD wordt door de (voorlopige?) TERUGKEER van Thunderdome.
Naast de grote editie, later dit jaar in de Jaar- beurs hebben we met Thunderdome op de mainstage van Defqon.1 gestaan tijdens The Power Hour en hosten we een stage op zowel Tomorrowland als Mysteryland, er verschijnt een Thunder Magazine en tot slot is er nog het boek. Het grote Thunderdomeboek beslaat ruim 600 pagina’s waarin de complete geschiedenis uit de doeken gedaan zal worden van 25 jaar hardcore onder de vlag van de wizard. Eerlijk is eerlijk, dat boek is wel een dingetje voor me en ik ga in deze column proberen uit te leggen waarom dat zo is.
Ik ben eigenlijk niet zo van de jubileums want die gaan altijd gepaard met terugkijken. Niet dat daar iets mis mee is maar het laat me ook besef- fen dat de tijd is omgevlogen. Ouder worden is daarbij het minste waar ik me zorgen om maak maar wat me wel iets deed was dat ik een selectie moest maken van oude fi lmpjes en foto’ s. Toen Merlijn van Mary Go Wild maar bleef appen of ik beeldmateriaal wilde sturen wist ik dat ook ik eraan moest geloven.
Ik was vroeger niet bezig met foto’s maken; ik was aan het feesten, feesten in het breedste zin van het woord. Dat begon eigenlijk al dagen er- voor met de voorbereiding. Welke Aussies gingen
mee, pakten we de trein of gingen we met de auto? Uiteraard moest een pretpakket gemaakt (lees: ingekocht) worden. Bij dat laatste kan je zelf wel invullen hoe en wat. Eén vriendin van me, Natascha, legde alles gelukkig wel op de ge- voelige plaat vast. Ik zocht contact met Natascha, en met Chantal, vroeger danseres bij DJ Uzi en mij, en Edwin Zwaagman die vaak als een soort tourmanager fungeerde bij ons.
Uiteindelijk heb ik acht of negen mappen gekregen helemaal vol met foto’s en toen begon mijn reis. Het was een soort van rollercoaster qua emoties. Lachen, ontroering, soms schaamte maar nooit spijt. Ook kreeg ik het af en toe erg zwaar, voornamelijk toen ik werd geconfronteerd met mensen die er niet meer zijn. Vergis je niet, dat waren er veel meer dan ik had verwacht. Ook foto’s van voormalige jeugdliefdes kwamen voorbij, onze stamkroegen, feesten waarvan ik was vergeten dat we er ooit waren geweest, het passeerde allemaal de revue. En de tijdsgeest was duidelijk zichtbaar. Wij waren gabbers in hart en nieren.
Ik was vooral trots, trots op onze scene omdat de mensen altijd echt zijn gebleven. Het mooie is dat ik ook bij jongere generaties deze eigenschap
herken. Hetzelfde geldt voor artiesten van toen en nu. We maken shit niet mooier dan het is. We zijn trots op onszelf en stralen dat uit. Een ander deed het voorheen niet voor je, tot eigenlijk de laatste paar jaar waarin zelfs de grootste criticas- ters toch moeten toegeven dat we onze plek in de muzikale geschiedenis dubbel en dwars verdiend hebben.
Klassiek, jazz, r&b, soul, rock & roll, punk, hiphop, je kan zeggen wat je wilt maar het telt voor sommige mensen pas mee wanneer er boeken over verschijnen. Wat dat betreft zijn we afgelopen jaar al verwend met Wat de fok, ouwe van Dano, Celebrate Life, het verhaal van ID&T en we waren al ruim vertegenwoordigd in Mary Go Wild en Dutch DJ’s. Nu is de moeder van alle hardcorefeesten aan de beurt. Ik kijk er ontzet- tend naar uit, maar of ik het droog zal houden? De tijd zal het leren ;)
2017 is en bli ft voor mi een heel
35
djmag.nl
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52
