/ OUWE HOEREN MET... Beeld_Danny Rossen
EFFE
OUWEHOEREN MET
Het verhaal van de HARDCORE is een bi zonder verhaal. Een dat allesbehalve te voorspellen was. Van de eerste overstuurde KICKDRUM tot waar we nu staan. Van bizarre grootte in de jaren negentig tot aan het geneuzel van dat we dood zouden zi n. Een jeugdcultuur, maar dat stadium zi n we eigenli k al ver voorbi . Als hardcore, in wat voor vorm dan ook, bruiloften op z´n kop zet kan je gewoon zeggen dat het een deel is van onze ALGEMENE CULTUUR.
Toch zit dat jeugdige er wel degelijk in en dat is steeds meer zichtbaar. Met name in de vormen van hardcore die er de laatste paar jaar zijn bijgekomen. Er is zowel onder het publiek als ook onder artiesten wat verdeeldheid ontstaan. Ik hoorde termen als: ¨Wat een kutmuziek¨ of ¨Ik begrijp er helemaal niks van¨ - kom ik zo op terug. Aan de andere kant zag ik een fl inke aanhang ontstaan die deze stromingen juist omarmde, omdat zij juist het gevoel hebben dat dit hun stijl is. Of het nu uptempo is, de nieuwe stijl frenchcore of de nieuwe hardcore-industrial die voornamelijk om een harde kick draait: het is de sound van nu, vandaag, het heden. Het is de sound van deze generatie!
Als ik de vergelijking maak met de hiphop, dan is daar hetzelfde gebeurd. Om het even kort uit te leggen. In de hiphop is er een groep die de jaren negentig vereerd. Het commentaar is dat de koningen van de fl ow en rijmschema´s als Big.L, Sean Price, Biggie of Big Pun, allen helaas te vroeg overleden, zich zouden omdraaien in hun graf als ze de nieuwe trap-hiphop zouden horen. Maar een artiest van nu die deze kwaliteiten
beheerst haalt maximaal 200k views op Youtube in een week. Daar tegenover klapt Migos als trap- artiesten op het gemakkie twee miljoen views in dezelfde week.
Maar is het dan kut omdat jij het niet voelt? Omdat jij vindt dat het geen kwaliteit is? Omdat jij vindt dat die andere stijl ouwe meuk is, geda- teerd? Omdat de ouwe stijl de enige echte stijl is, omdat daar meer gevoel in zit? Omdat het niet meer underground is of juist teveel? Allemaal uitspraken vanuit allerlei kanten.
Ik heb me altijd een gabber gevoeld, omdat ik me verbonden voelde met muziek die niet gemakke- lijk was en niet iedereen begreep - iets met terror, iemand? Ik zocht in het weekend mensen op die van diezelfde herrie hielden. Muziek die door de buitenwacht werd omschreven werd met: ¨Wat een kutmuziek¨ of ¨Ik begrijp er helemaal niks van¨ of het commentaar kreeg van ouderen ¨Dit is toch geen muziek.¨ Het is ook helemaal niet verkeerd om iets niet te begrijpen, maar haten is te makkelijk. Vroeger dit, vroeger dat. Ik zie het allemaal wat breder.
Ik kan namelijk blij worden van bijvoorbeeld An- gerfi st - The game, of een lekkere ouwe nineties Neophyte-klapper, maar ook van Angernoizer - De moeder. Laat juist alle oudere artiesten maar lekker collabs doen met de jeugd. Hun kennis overdragen en ik hoop dat de jeugd ook de moeite neemt om de rijke geschiedenis door te spitten om te voelen wat de basis is van onze geweldige scene. Een opkomende terrorartiest die de Kotzaak, Industrial Strenght, Cunt records, of Bloodyfi st-labels bestudeerd. Geweldig!
Het mooie aan de jeugd is dat deze niets laat voorschrijven en hun eigen plan trekt en dat heeft de gabber/hardcore groot gemaakt. We heb- ben schijt en ga maar op je regeltjes zitten. Dát trok mij aan aan de hardcore, dát vond ik rocken aan de terror.
Daarom vind ik het mooi dat de hardcore in de basis een jeugdcultuur blijft. En dat klinkt toch niet slecht hè…..voor een ouwe lul, hèhè.
Groetjes Opa Drokz
11
djmag.nl
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52
