WATERBEHEER
Gert Verwolf bij een van de kleppen van de inlaat van de hoogwatergeul Veessen-Wapenveld.
Verwolf herinnert zich de medewerkers van een Amerikaans adviesbureau die bij hem toevallig op de kamer zaten. “Zij maakten voor de Oosterschelde een beleidsanalyse met een scorekaart. Dat was voor die tijd heel nieuw, heel modern. Er werden drie alternatieven uitgewerkt en er werd voor het eerst gekeken naar de consequenties voor de visserij, voor de natuur en voor de recreatie. Dit heeft een enorm gevolg gehad voor de natte waterstaat die meer maatschappelijk georiënteerd raakte.”
Groene club
Dankzij bioloog Henk Saeijs, die op de waterafdeling van de hoofddirectie van Rijkswaterstaat werkte, kwam er medio jaren tachtig een integrale visie op het hele watersysteem. “Maar mede dankzij de toenmalige directeur-generaal Ko van Dixhoorn”, voegt Verwolf toe. “Die had al langer oog voor de procesmatige kant van de benodigde verandering. Zijn beleid zorgde ervoor dat er binnen de staven van de regionale dien- sten niet alleen civiele ingenieurs meer werden aangenomen, maar ook ecologen en chemici. Er was niet alleen die nieuwe visie, maar binnen Rijkswaterstaat kwam ook steeds meer milieukennis voor het inrichten van watersystemen en het in- passen van tracés voor nieuwe wegen.”
Verwolf was intussen zelf deel gaan uitmaken van deze cul- tuurverandering en ging bij de hoofddirectie van Rijkswater- staat aan de slag bij de stafafdeling Natuur en landschap, openluchtrecreatie en ontgrondingen. “Wij lieten vooral zien dat de uitvoering anders kon. We keken naar het inrichten
Terugkijkend betreurt hij vooral het gebrek aan openheid. “Er was totaal geen vertrouwen meer in de overheid. We hadden als waterschap ingezet op een open debat over de noodzaak van de geul en de lokale belangen. We wilden tot oplossingen komen om de achterblijvende boeren een goede toekomst te kunnen bieden. Maar er kon niet meer in openheid over worden gediscussieerd.” Een bittere con- statering voor Verwolf, die zich zijn hele loopbaan zo had ingezet voor een grotere maatschappelijke betrokkenheid bij het waterbeheer. De sfeer werd volgens Verwolf zo in- timiderend dat uiteindelijk 15 van de 25 bestuursleden te- gen de hoogwatergeul stemden. Ondanks het negatieve advies van het waterschap, besloot minister Schultz-van Haegen om de hoogwatergeul tóch op te nemen in het programma Ruimte voor de Rivier en daarvoor kreeg ze in 2006 de goedkeuring van de Tweede en Eerste Kamer.
Grimmige ervaring als dijkgraaf In 2000 maakte Gert Verwolf de overstap van het lande- lijke waterbeleid naar het regionale. Hij werd dijkgraaf bij het waterschap Vallei en Veluwe, waar hij al snel te maken kreeg met de hoog opgelopen emoties rond de hoogwater- geul Veessen-Wapenveld, langs de IJssel tussen Deventer en Zwolle. “Het besluitvormingsproces was het dieptepunt in mijn carrière”, zegt Verwolf. “Op enig moment was de achterdocht jegens de overheid zo groot dat ik meerdere keren persoonlijk heel serieus ben bedreigd.”
WATERFORUM APRIL 2018
13
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48