WATERTECHNOLOGIE


toereikend. Al komt de MBR in beeld als ruimtegebrek een issue is. Voor de industrie is de MBR een uitstekende toepas- sing geworden.”


We moeten ook niet gaan treuren, stelt ze. De MBR heeft het pad geëffend voor nieuwe technologie, denk aan fi jne zeeftechnieken om het afvalwater te verlossen van vuilresten. Membraanfi lters zijn immers uiterst gevoelig voor vet, haren en zelfs zand. In Varsseveld werden twee verschillende typen infl uentzeven uitgeprobeerd. “De doorontwikkeling van dit soort zeven is daardoor goed op gang gekomen.” De papier- maché die in de zeven achterbleef, bleek een eyeopener voor de waterschappen en gaf voeding aan de wens om op rwzi’s grondstoffen te gaan terugwinnen.


Het STOWA-onderzoek toonde indertijd aan dat de MBR op desinfectie en het verwijderen van hormonale verbindingen


beter scoort dan standaard zandfi ltratie. “Dat zou een pre voor de MBR kunnen zijn in de huidige discussie over het verwijderen van medicijnresten”, beaamt Uijterlinde. “Het is echter de vraag of de goede eigenschappen van de MBR de verwachtingen op dat vlak kunnen inlossen.”


Rwzi Varsseveld met links de MBR-reactor.


Gestopt 4


Magnetisch defosfateren: te goed


Verontreinigingen binden aan magnetiet en het water vervolgens zuiveren met een magneet, het klinkt prachtig. Maar de technologie wordt enkel rendabel als de fosfaatnormen fl ink worden aan- gescherpt.


Smit Transformatoren ontwikkelde eind jaren tachtig een zuiveringstechniek waarbij magnetietdeeltjes in het water verontreinigingen (fosfaat of metalen) adsorberen. Na dit pro- ces worden de magnetietdeeltjes met een magneet uit het water gehaald, om vervuiling en magnetiet weer te scheiden in een magnetische drumseparator. De Envimag gedoopte technologie was een prachtig zuiveringsprocedé en zelfs een wereldprimeur. De technologie kwam daarop in beeld voor magnetische desfosfatering van huishoudelijk afvalwater. Begin jaren negentig draaiden de rwzi’s in Huizen en Gelder- malsen proef, met een redelijk positief resultaat. Wel waren de gebouwde installaties nog te bedrijfsonzeker. Ook bleek de techniek voorlopig te duur. De doodsteek voor de tech- nologie kwam echter toen de overheid de lozingsnorm voor fosfaat op 2 mg/l legde, terwijl de Envimag in staat was 1 mg/l te halen. Door de minder strenge fosfaatnorm konden de waterschappen volstaan met goedkopere technieken. De interesse in de technologie was toch al afgenomen, om- dat waterbeheerders naast fosfaat ook stikstof vergaand moesten gaan verwijderen. Het speciaal voor de wateractivi- teiten opgerichte bedrijf Envimag ging failliet.


Gestopt 5


Ultrasone slibdesintregatie: geen meerwaarde


In Duitsland een groot succes, maar in Nederland een bron van ellende. De behandeling van zuive- ringsslib met ultrasoon geluid mislukte hier omdat het Nederlandse rioolwater een heel andere samen- stelling heeft dan dat van onze oosterburen.


In 2005 nam waterschap Aa en Maas op rwzi Land van Cuijk als eerste in ons land een installatie in gebruik om zuiverings- slib te behandelen met een opmerkelijk middel: ultrasoon ge- luid. Een apparaat, niet groter dan een kledingkast, stelt het slib - voordat het de slibgistingstank ingaat - bloot aan een bombardement van hoogfrequente geluidstrillingen, buiten het bereik van het menselijk gehoor. Door de implosie van de luchtbellen in het waterige slib ontstaat veel warmte, waar- door de aanwezige bacterievlokken uit elkaar vallen en stimu- lerende enzymen vrijkomen. Hierdoor krijgt het gistingspro- ces meer vat op het slib en wordt er een kwart meer biogas en een tiende minder reststlib geproduceerd. Dus energie- winst en lagere slibverwerkingskosten. Dat waren de ervarin- gen in Duitsland, thuisland van de ultrasoontechniek. Niet in Cuijk, waar kort na aanvang de ellende begon. De slibstroom liep vast in de installatie en kleine vezels en haren in het slib klonterden samen in voor het ultrasone geluid ondoordring- bare kluwens. Het Nederlandse rioolwater blijkt door onze gemengde rioolstelsels van een heel andere samenstelling en aanbod dan Duits afvalwater. Ook zit in onze laagbelaste actiefslibinstallaties relatief veel biomassa, bedoeld om hoge zuiveringspercentages te halen. Vervolgonderzoek bij drie andere rwzi’s wees uit dat er geen meerwaarde was.


WATERFORUM JUNI 2017 27


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48